W czasie deszczu dzieci się już nie nudzą   

Za oknem słychać gwar bawiących się dzieci. Spoglądam więc ciekawie, co tam się dzieje. Dzieci biegają po trawniku, grają w piłkę, jeżdżą na rowerach, bawią się w chowanego. Wesoły widok, przywołujący wspomnienia z własnego dzieciństwa. Niby to zupełnie normalna rzecz (przecież dzieci lubią się bawić), ale coś mi się wydaje, że na przestrzeni ostatnich lat wiele się w tym temacie zmieniło. Nie macie wrażenia, że z roku na rok coraz mniej dzieci wychodzi na podwórko, aby wspólnie z rówieśnikami spędzać czas?

Brak zainteresowania dzisiejszych dzieci zabawami „pod blokiem” budzi zdziwienie wśród osób dorosłych, które wychowały się właśnie na takich wspólnych, podwórkowych zabawach. Co robiło się dawniej? Dwadzieścia, czy trzydzieści lat temu nie było przecież komputerów, telewizor by prawdziwym luksusem, a telefony komórkowe to mogły się co najwyżej komuś przyśnić. Jak swoje dzieciństwo na różnych forach wspominają dorośli już internauci? Za czym tęsknią? Co wspominają z prawdziwym rozrzewnieniem? Naprawdę można tam znaleźć fascynujące opowieści. Choćby o tym, jak to kiedyś gadało się godzinami pod trzepakiem, grywało w piłkę nożną na jedną i to prowizoryczną bramkę, albo w klasy narysowane na chodniku kawałkiem cegły. A dorosłe dziś dziewczyny z rozrzewnieniem wspominają emocje jakie wywoływało skakanie na skakance czy też gra w gumę. Z nostalgią - wszyscy ci internauci - wspominają też „gadżety” z tamtych czasów – ortalionowe płaszcze, napój w woreczku ze słomką, oranżadę w proszku, wafelki "Kukuruku", swetry, czapki i rękawiczki robione na drutach czy dekatyzowane dżinsy. Luksusem było posiadanie roweru, który był chyba najbardziej oczekiwanym przez dzieci prezentem komunijnym. Od moich rodziców nie raz już słyszałem opowieści o tym, że gdy któryś z kolegów spod bloku miał rodzinę za granicą i czasem zdarzyło mu się otrzymać od niej jakąś paczkę, to po tym fakcie, gdy tylko pojawił się pod blokiem, był zdecydowania najbardziej poważaną osobą. Luksusowe towary zagraniczne – czekolady, markowe ubrania, czy zabawki, jakich u nas wtedy nie było, budziły wśród rówieśników podziw i szacunek. Każdy chciał zobaczyć, dotknąć, czy choćby spróbować jak smakuje prawdziwa czekolada czy też coca cola. Z racji tego, że nikt nie miał zbyt wielu zabawek, dzieci z konieczności popuszczały wodze fantazji i same wymyślały sobie swoje zabawki. Potrafiły je zrobić dosłownie ze wszystkiego. Największą karą dla dzieci tamtych czasów był brak pogody, bo na podwórkach zamierało wtedy życie towarzyskie. A to tam wszyscy się bawili. Cóż można było robić w domu samemu, bez przyjaciół? Nuda, nuda i jeszcze raz nuda.

Dzisiaj taki problem jest dzieciom raczej obcy. Niemal w każdym domu jest telewizor, a w wielu komputer. Dzieciaki zabijają nudę grając w gry sieciowe lub oglądając telewizję. Może nie byłoby to złe, gdyby nie fakt, że komputer staje się ich jedyną rozrywką, nawet wtedy, gdy za oknem jest wręcz idealna pogoda do zabawy. We wszystkich miastach Polski budowane są aktualnie „Orliki”. Bardzo fajne boiska, które w założeniu przeznaczone są dla dzieci i młodzieży. Jednak, co widać choćby na przykładzie naszego Tarnobrzega, ich przeznaczenie mija się z celem. Po sztucznej murawie, zamiast dzieci, biega starsza młodzież lub dorośli. Właśnie ci, którzy pamiętają czasy nieustannych zabaw na podwórku. Dzisiejsze dzieci nie lubią chyba ruchu na świeżym powietrzu i boją się kontaktu w realu ze swoimi rówieśnikami. Zamiast wyjść przed blok, spotkać się z kumplami, pogadać, doświadczyć czegoś ciekawego, wolą umówić się z nimi na wspólne granie prze internet w kolejną grę online. Często, gdy zdaje mi się, że widzę na podwórku grupkę fajnie bawiących się dzieci, przeżywam rozczarowanie. Gdy podejdę bliżej, dostrzegam bowiem, że te na pozór świetnie bawiące się dzieciaki, siedzą najnormalniej w świecie z komórkami w rękach i przesyłają sobie gry, muzykę lub inne rzeczy. Ot i cała zabawa. Po prostu boki zrywać. A jak rozwija? Takie zabawy, jak gra w gumę, skakanie na skakance, czy kopanie piłki są dla dzisiejszych dzieci zdecydowanie zbyt archaiczne.

Widywałem już miny zdziwionych dzieciaków, które słuchały opowieści starszych ludzi o zabawach, które kiedyś były im bliskie. Ciężko im było pojąć, że dawniej największą frajdą była możliwość zabawy z kolegami na podwórku. Chyba ciężko jest im to sobie nawet wyobrazić. Ostatnio w Warszawie pojawiła się ciekawa inicjatywa. Na przeciw tym, którzy nie mogą wyobrazić sobie podwórka z zabawami tamtych czasów i dla tych, którzy za czymś takim tęsknią, stworzono tam właśnie takie klimatyczne podwórko, przygotowane przez ludzi, którzy świetnie pamiętają dawne zabawy pod blokiem. Jest więc szansa poczuć klimat takiego miejsca, obejrzeć w akcji małych chłopców grających w piłkę, w kapsle czy też w noża i dziewczynki grające w klasy czy też w gumę. Na pewno niejednej dorosłej osobie, która odwiedziła już to podwórko, łezka zakręciła się w oku.

Na szczęście nie wszystkie dzieci wybierają dom i komputer. Nadal jest trochę takich, które wolą bieganie z rówieśnikami pod blokiem. Niektórzy znawcy tematu tłumaczą to zjawisko tym, że dzieci na podwórkach jest tylko mniej, bo mamy malejący przyrost naturalny. To jednak tylko część prawdy. Ja widzę po moich kuzynach, że zdecydowanie częściej wybierają dom i komputer niż wyjście na dwór i spotkanie z kolegami. Trochę to smutne, bo pokolenie naszych rodziców, które wychowało się na podwórkach, twierdzi dziś z przekonaniem, że to właśnie na podwórku nauczyli się życia i umiejętności budowania relacji z ludźmi. Pozostaje mi więc tylko nadzieję na to, że te dziecięce zabawy „pod blokiem” nie znikną z naszych miast. Oby dzieci biegających radośnie na świeżym powietrzu było jak najwięcej.

Grafika:

• http://static.polityka.pl/bc6d10e0-ff43-4590-9ee8-54d5ee6d28a9_665x665
• http://gryonline.pila.pl/images/o4.jpg
• http://www.niepelnosprawni.pl/zdjecia2009/zabawa3.jpg