Tragiczna historia o miłości i przemijaniu
Dawna gwiazda kina niemego zakochana w przystojnym scenarzyście i młodziutka asystentka scenarzysty, która również jest w nim zakochana - tragiczny miłosny trójkąt. To musical „Sunset Boulevard”, do którego fantastyczną muzykę stworzył Andrew Lloyd Webber, a teksty napisał Don Black i Christopher Hampton. Nie tak dawno udało mi się obejrzeć ten spektakl na YouTubie i chciałabym podzielić się z wami swoimi refleksjami.
Zacznę od tego, że musical oparty jest na filmie z 1950 roku w reżyserii Billy’ego Wildera o tym samym tytule. Warto tu też przypomnieć, że film „Sunset Boulevard” w swoich czasach odniósł niemały sukces, był nominowany w aż 8 kategoriach do Oskara, z czego otrzymał aż trzy statuetki (za najlepszą muzykę, najlepszą scenografię oraz najlepszy scenariusz) oraz że Andrew Lloyd Weber przeniósł tę filmową historię na musicalową scenę w 1993 roku. Od tej pory musical ten grany jest z ogromnym powodzeniem na scenach całego świata.
Fabuła opowiada historię scenarzysty Joe, który ukrywając się przed wierzycielami, trafił do posiadłości Normy Desmond, niegdyś wielkiej gwiazdy kina niemego, która poprosiła go o pomoc przy pracy nad własnym scenariuszem filmu, który miał stworzyć jej szansę powrotu na ekran. Praca przy scenariuszu zbliża Normę do Joego i sprawia, że ta się w nim zakochuje, niestety bez wzajemności (ten swoją drogą perfidnie wykorzystuje tę sytuację w zamian za wikt, opierunek i adorowanie Normy). Ich skomplikowana relacja, powiązana z postacią asystentki Betty Schaefer, która również zakochuje się w Joe, choć ma narzeczonego, który świata poza nią nie widzi (notabene najlepszy przyjaciel Joe), nie może zakończyć się optymistycznym finałem...
Obejrzałam kilka wersji spektaklu na serwisie internetowym YouTube, by odnieść ostatecznie wrażenia, że wszyscy główni bohaterowie są tu postaciami tragicznymi. Norma, która popada w szaleństwo. Joe, który wyrzeka się ukochanej, by jednocześnie podjąć decyzję, że odchodzi od Normy, Betty, która ma złamane serce, a nawet Max, mąż Normy, który mimo całego tego zamieszania trwa przy niej i stara się chronić ją przed złem świata zewnętrznego. Bo „Bulwar Zachodzącego Słońca” to spektakl, który pokazuje jak okrutny jest świat show-biznesu, pełen agresji, cynizm i braku empatii.
Jako że jest to musical, warto też wspomnieć o muzyce, której autorem jest Andrew Lloyd Webber, twórca muzyki do tak genialnych spektakli jak „Koty”, „Upiór w Operze” czy też „Evita”. Przyznam szczerze, że mnie jego muzyka zauroczyła do tego stopnia, 
że chciałabym kiedyś móc usłyszeć ją na żywo. Natomiast wszystkim miłośnikom musicali już dziś polecam do przesłuchania piosenkę „Sunset Boulevard” czy „Too Much In Love To Care”.
To absolutnie wyjątkowy spektakl, w którym udało się połączyć ważny temat z atrakcyjnym widowiskiem. Dynamika jest oszałamiająca. Na scenie cały czas coś się dzieje i nie wiadomo na co patrzeć, bo wszystko przyciąga uwagę. Poza tym dość często widzimy sceny grupowe, podczas których wszystkie postacie tańczą i fantastycznie śpiewają. Choreografia także robi niesamowite wrażenie, podobnie jak kostiumy i fantazyjna scenografia.
Musical miał swoją premierę ponad trzydzieści lat temu w Londynie, ale do dzisiaj cieszy się ogromną popularnością i jest często wystawiany na całym świecie. Podobno najwybitniejszą kreację Normy stworzyła do tej pory Glenn Close, której nie dane mi było niestety zobaczyć. W Polsce dwa teatry muzyczne mają obecnie w repertuarze ten spektakl: Teatr Rozrywki w Chorzowie (tu premiera miała miejsce w 2017 roku) oraz Opera Nova w Bydgoszczy (a tu premiera z powodu pandemii jeszcze się nie odbyła).
Wiktoria Fajt
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
