Wciąż mocne "Żądło" - Sting w Warszawie   

Sting, to jedna z największych gwiazd muzyki. Jego piosenki znane są na całym świecie. Któż nie słyszał „Roxanne” czy „Fragile”? Sting, to również aktor, który zagrał dotychczas w kilkunastu filmach. Chociaż nigdy nie zabiegał o popularność, jego koncerty zawsze wzbudzały ogromne zainteresowanie. 24 września zagrał na warszawskich Torach Wyścigów Konnych na Służewcu.
Sting zawitał do Polski po raz piąty, lecz tym razem na zaproszenie firmy Orange z okazji jej mariażu z Ideą. Z tego powodu cena biletu wyniosła tylko tyle, ile wynosi koszt wysłania jednego SMS-a w tej sieci, czyli 1,22zł. Dobrze poinformowane źródła donoszą jednak, że za występ skasował około 2,5 mln funtów.
O 13 Sting podpisywał w Empiku swoją najnowszą książkę, ale przybyłem tam niestety kilka minut za późno, aby zdobyć jego autograf i zrobić sobie z nim zdjęcie, toteż musiałem się zadowolić oglądaniem gwiazdora z miejsc przeznaczonych dla widowni. Muzyk bez żadnego grymasu podpisywał kolejne strony. Niekiedy dostawał prezenty od wielbicieli, np. list (miłosny?) zwinięty w rulon, lub flaszeczkę z tajemniczym płynem. Kto wie, może wtedy byłem najbliżej Stinga w moim życiu?
Bramy na Służewcu otworzono o godzinie 15, czyli około 6 godzin przed pojawieniem się na estradzie głównej gwiazdy. Przed wejściem kłębił się tłum. Organizatorzy przewidywali w końcu przybycie około 150 tys. ludzi. Zająwszy miejsce niedaleko sceny, czekałem na pierwsze dźwięki muzyki. Po trzech godzinach męczarni naszym oczom ukazał się Tomek Makowiecki z zespołem. Jego grę trzeba ocenić pozytywnie, choć w żaden sposób nie potrafił zadowolić fanów Stinga. Następnie pojawiła się na scenie Kayah. Jej występ, to jednak pewne nieporozumienie. Całe szczęście, że jedną piosenkę zaśpiewała w duecie z Edytą Bartosiewicz, co ożywiło zgromadzoną publiczność choć na chwilę. Potem konferansjer zapowiedział kilka minuty przerwy, gdyż muzycy musieli odpowiednio przygotować instrumenty. Każda sekunda dłużyła się w nieskończoność, lecz wkrótce… JEST ! STING! Zaczął piosenką „Message In A Bottle”. Szkoda, że nie jestem wyższy, bo gdy wszyscy poderwali się z miejsc, tylko momentami widziałem scenę. Na całe szczęście nikt nie zasłaniał mi telebimu. Zaskoczeniem był typowo rockowy skład zespołu: Sting jako wokalista i basista, a obok niego dwóch gitarzystów i perkusista. Trzeba wspomnieć o cudownej grze świateł, która również przyczyniła się do stworzenia niezwykłego klimatu. Choć nogi bolały od wielogodzinnego stania, zgromadzeni bawili się znakomicie przy największych przebojach. Sting bisował dwa razy. Potem piękny sen się skończył.
Z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że widziałem prawdziwych profesjonalistów. Znakomite brzmienie, żadnej fałszywej nutki – od nich powinni się uczyć wszyscy Polscy wykonawcy. Nie popełnię błędu mówiąc, że uczestniczyłem w największym wydarzeniu muzycznym w najnowszej historii Polski. Świetna pogoda, 150 tys. fanów, postać z najwyższej półki i ta muzyka. Coś wspaniałego! Zastrzeżenia można mieć jedynie do spraw organizacyjnych. Aby wydostać się z samej Warszawy potrzebowałem aż 90 minut. Później dowiedziałem się, że nagłośnienie swoją rolę spełniło tylko w odległości kilkuset metrów od sceny, więc nie wszyscy doznali wrażeń słuchowych. W gronie pechowców znalazł się Marcin Kydryński – dziennikarz radiowej „Trójki” i wielki entuzjasta Stinga. Jednak te incydenty nie zmieniają mojego zdania. Kto nie był, niech żałuje.