Kici, Kici   

Kici kici? Myślę, że śmiało możemy powiedzieć, że Nas to już to nie dotyczy. W piątek, parę minut po godz.16, oficjalnie zostaliśmy Licealistami. Tylko pogratulować! Można stwierdzić, że impreza miała charakter iście ponadczasowy. I to w dosłownym tego słowa znaczeniu.
Zaczęło się od oficjalnych informacji – kto, co, gdzie i jak… czyli standardowe bla bla bla.
Na twarzach uczniów widać było zdenerwowanie i lekki “niepokój” dotyczący wydarzeń, które miały nastąpić po części oficjalnej. Napięcie rosło. Po sakramentalnym wręcz “przyrzekamy”, przewodniczącym klas pierwszych, w tym także i mnie, wręczono symboliczne tarcze naszego LO i po krótkiej chwili dla “fotoreporterów” mogliśmy wrócić na miejsca. Sztandar szkoły wyniesiono. Padły długo oczekiwane słowa, na dźwięk których sala zadrżała: “Zapraszamy na część artystyczną przygotowaną specjalnie dla Was przez klasy drugie” W rytm muzyki filmowej Ennio Morricone do sali wkroczyły różnorodne postaci: słoń z trąbą z rury od odkurzacza (o ile mnie wzrok nie mylił), fatamorgana, mandaryna, J.LO, Staś i Nel, niejaki Chińczyk i jeszcze parę innych osobliwych postaci. “Pierwszaki”, trochę zdezorientowane, cofnęły się na bezpieczną odległość. Dopóki trwały scenki, skecze, krótkie inscenizacje, byliśmy spokojni. Świetnie przygotowane przedstawienia wywoływały co i raz salwy śmiechu. Kto był, ten wie o czym mówię. Największe uznanie zyskał słoń oraz kolega, który z wielkim zaangażowaniem wcielił się w role baobabu intensywnie wymachując rękami i zachowując przy tym lekko zdziwiony wyraz twarzy (owa rola związana była z prowadzoną właśnie ekranizacją “Czy w pustyni, czy w puszczy”). Zaproponowano nam także remake kabaretu “Ani mru mru” oraz kilka nowych, oryginalnych adaptacji filmowych znanych powieści. Nawet szacowne grono pedagogiczne wybuchało od czasu do czasu śmiechem. Potem nastąpiła tzw. “łapanka”. Przypadkowe ofiary, naturalnie spośród pierwszoklasistów, musiały wykazać się swoimi talentami na środku sali. Było czytanie dość skomplikowanych tekstów, typu “w szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie”, a następnie śpiewanie ich na dowolną melodię. Było składanie na czas pociętych plakatów gwiazd (reprezentantce naszej klasy trafił się na nieszczęście duet TATU). Było wcielanie się w znane gwiazdy. I tu proszę państwa największe emocje wzbudziło trio “facetów w czerni”. Dziewczyny mdlały na ich widok. Czarne gajerki, okulary – ach cóż to był za widok! Ale wszystko, co dobre, musi się niestety szybko skończyć. Ci, którzy uniknęli występu na środku sali gimnastycznej, mogli odetchnąć. Ci, którym nie dopisało szczęście, uchodzili za bohaterów dnia. Prawda, że nie było tak strasznie? Część artystyczną zakończyła głośna owacja, po czym wszyscy udali się do sal. Dziewczyny poprawiały makijaże, chłopcy koszule i zaczęła się dyskoteka. Tu wielkie dzięki starszym kolegom za dobrą muzykę! Całość skończyła się ok. godz. 20. To była naprawdę dobra zabawa. Niektórzy narzekali wprawdzie na brak miejsca do tańczenia, ale ogólnie rzecz biorąc było ok. Obyło się bez incydentów. No może poza wózkiem sklepowym, na którym niektórzy nasi starsi koledzy “uprawiali taniec”. Nie powiem, był to ciekawy widok. Słowa nie oddadzą jednak tych wszystkich emocji, który były wyczuwalne w powietrzu. Więc na koniec, zostaje mi podziękować organizatorom, naszym wychowawcom, dyrekcji i wszystkim Pierwszakom za udany wieczór. Koniec z kici kici. Koledzy i Koleżanki “Kopernik” wita!!