Wewnętrzny kompas   

Nazywamy ją „przeczuciem”, „wewnętrznym głosem”, „wyczuciem” lub „olśnieniem”. Jest „zrozumieniem zdobytym nie przez doświadczenie lub rozumowe zastanawianie się", "bezpośrednim przeżyciem rzeczywistości". O czym mowa? Oczywiście, o intuicji!

Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, jak wyglądałoby wasze życie, gdybyście umieli przewidywać przyszłość? Wyobraźmy sobie, że moglibyście wykorzystać tę umiejętność np. w przededniu niezapowiedzianej kartkówkę lub egzaminu na medycynę. Ktoś, kto wiedziałby co przyniesie przyszłość, mógłby uniknąć dzięki temu wielu przykrych niespodzianek. Tylko, czy to jest możliwe?

A jednak! Istnieją ludzie, którzy z łatwością omijają życiowe pułapki. Mówimy o nich „szczęściarze”, „farciarze”, albo wzdychamy z zazdrością, mówiąc: „Ci to mają nosa!”. Przyczyną ich sukcesów jest własnie doskonale rozwinięta intuicja.

Intuicja - rdzeń tego wyrazu pochodzi od łacińskiego słowa "intueri" - przyglądać się, obserwować. Dzisiejsze znaczenie tego słowa wywodzi się ze średniowiecznego łacińskiego słowa "intuitio" - podszept, przeczucie. Słowniki podają tu dokładnie - przeczucie, zdolność przewidywania lub twórcza wyobraźnia.

Teolog Florence Scovel powiedział kiedyś, że intuicja jest duchowym darem, którego nie da się wytłumaczyć, ale który wskazuje nam drogę. Jeżeli zatrzymamy się na chwilę i uświadomimy to sobie, zdamy sobie sprawę z niewiarygodnych możliwości jakie posiadamy.

Zazwyczaj, jeśli mamy podjąć jakąś decyzję, najpierw gromadzimy informacje, potem porządkujemy je i analizujemy, oceniamy poszczególne warianty zachowania ( co może się stać, jeśli tam pójdę, a co jeśli zostanę w domu ) i ostatecznie wyciągamy wnioski i podejmujemy decyzję, będącą jakby uhonorowaniem całego tego procesu. Jeśli decyzja jest błaha, proces ten przebiega błyskawicznie i nie zawsze nawet uświadamiamy sobie jego kolejne stadia. Inaczej jest przy podejmowaniu decyzji o doniosłym znaczeniu.

W przypadku intuicji jest zupełnie inaczej. Niczego nie analizujemy, nie zastanawiamy się. Goethe nazwał intuicję "objawie¬niem rozwijającym się z wnętrza człowieka". Dla psychoanalityka C. G. Junga jest ona natomiast rodzajem instynktownego pojmowania, co oznacza, że rozumiemy coś całkowicie, bez wyjaśniania, jak i dlaczego się to dzieje.

Czy można ufać intuicji ?

Przyjęło się, że tzw. przeczucia przystoją wróżkom, astrologom i innym ekspertom od spraw paranormalnych. Natomiast rozsądni ludzie dochodzą do swoich sukcesów za pomocą ciężkiej pracy i wyrzeczeń. Muszą wszystko dobrze przemyśleć, zasięgnąć rady bardziej doświadczonych osób. Tak uważają niektórzy. Inni wierzą jednak, że intuicja istnieje.

Jedno jest pewne, aby intuicja przyniosła efekty, trzeba ją pielęgnować, rozwijać, a pierwszy krok polega na zyskaniu świadomości, że tą niesamowitą moc posiadamy. Musimy jednak absolutnie świadomie zdecydować się na korzystanie z niej.

Najbardziej czytelne informacje z naszego wnętrza odbieramy wówczas, gdy jesteśmy wypoczęci i zrelaksowani. Wyciszony mózg lepiej odczytuje sygnały intuicji. Intuicję ćwiczymy poprzez rozwijanie wyobraźni. Świetnym treningiem są snute na jawie marzenia, wspomnienia oraz przypominanie sobie snów. Pracując nad intuicją można uzyskać bardzo wymierne i konkretne korzyści. W elitarnej szkole kształcącej przyszłych menadżerów w duńskim mieście Arhus, ćwiczenie intuicji, to obowiązkowy element programu nauczania.

Do mistrzów korzystania z intuicji należeli:

Albert Einstein, który twierdził, że wielokrotnie zdawał się na podszepty intuicji. Mówił także, że teoria czasoprzestrzeni objawiła mu się, gdy leżał w łóżku złożony chorobą.

Poincaré – wybitny matematyk, twórca współczesnej topologii i prekursor szczególnej teorii względności. Twierdził on, że jego koncepcje po prostu zjawiały się znikąd w jego głowie w czasie licznych bezsennych nocy.

Często słyszymy lub sami używamy określenia „kobieca intuicja”, ale czy oznacza to, że jest ona zarezerwowana tylko dla kobiet?

Otóż nie!

Intuicję może rozwinąć każdy z nas, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Niektórzy psychologowie podzielają jednak powszechne zdanie, że u kobiet dar ten jest bardziej rozwinięty. Dlaczego? Cześć naukowców utrzymuje, że intuicja to spadek po naszych przodkach, rodzaj zwierzęcego instynktu, który miał chronić przed niebezpieczeństwem. Kobiety, których główną życiową powinnością było rodzenie i wychowanie potomstwa, szczególnie go potrzebowały. Matki wyraźnie czują, gdy ich dzieciom coś zagraża, nawet gdy są poza zasięgiem ich wzroku. Inni naukowcy twierdzą natomiast, że kobiety są po prostu przyzwyczajone do uważniejszego słuchania tego, co „podpowiada serce” . A jeszcze inni powiadają, że z intuicji równie często korzystają kobiety i mężczyźni. Ale ci ostatni zazwyczaj wstydzą się przyznać, że zdarza im się zachować nieracjonalnie.

Tak czy owak podświadomość próbuje wysyłać do nas wiadomości, ale musimy nauczyć się je przyjmować, aby zyskać namacalną różnicę w naszym życiu. Gdy nauczymy się mieć wiarę w ten proces, nasze serce i umysł będą pracować razem w wielkiej harmonii. Starajmy się choć w najmniejszym stopniu jej zaufać, a być może czeka nas miła niespodzianka. Nie zapominajmy również o tym, że podpowiedzi wewnętrznego głosu łatwo pomylić ze zwykłymi zmianami nastroju czy też chwilowymi impulsami. Więc co nam pozostaje? Ćwiczmy i rozwijajmy technikę właściwego odczytywania wskazówek na naszym wewnętrznym kompasie!