Żywot Rolki   

Sobota zapowiadała się jak każda inna. Wstałam i przesłuchałam kilka piosenek Jacksona. Znalazłam czyste ubrania i założyłam je na mój krągły tyłeczek, po czym spojrzałam przez okno. Zauważyłam, jak wielki rudy kocur rozszarpuje małą, bezbronną myszkę. To był znak. Zaczęłam podejrzewać, że dziś wydarzy się coś złego.

Musiałam zrobić coś, żeby o tym nie myśleć. Wyjęłam notatnik, w którym moja najlepsza kumpela, Milka, totalne literackie beztalencie, napisała kilka swoich dzieł. Moje ulubione ma tytuł „ GS i banda”…

WCZORAJ WIECZOREM ZNÓW TAM POSZŁAM. I KOGO ZOBACZYŁAM?

GRUBSONA!

BYŁ UBRANY W OBCISŁĄ ZIELONĄ Z DZIWNYMI NAPISAMI KOSZULKĘ, OBCISŁE CZARNE RURECZKI I GANGSTERSKIE ADIDKI.

NIE BYŁO JESZCZE TAK TRAGICZNIE ALE NAGLE KU MOJEMU ZDZIWIENIU ZOBACZYŁAM GS I JEJ CAŁĄ BANDE!

WSZYSCY RUSZYLI W STRONE GRUBSONA, MNIE I ROLKE TOTALNIE OLEWAJĄC.

- NO CÓŻ – POWIEDZIAŁAM DO ROLKI – NIE JESTEŚMY TAK FAJNE.

A ONA NA TO:

- PO PROSTU JESTEŚMY BRZYDKIE I NIE MAMY…

W tym momencie usłyszałam dzwonek do drzwi. To była Mila. Miała zapłakaną twarz i niedbale założony sweter.

- O nie – pomyślałam. Kazałam jej usiąść i zaparzyłam herbatę. – Co się stało? – spytałam.

- JADĘ!! – krzyknęła i znów wybuchnęła płaczem.

- Co? Gdzie jedziesz? Kiedy? – nie miałam pojęcia o czym ona mówi.

- Do Argentyny – wychlipała.

- Kiedy? Na wakacjach? To chyba dobrze…

- Wcale nie! Nic nie rozumiesz! NA STAŁE! Jadę tam na stałe!

Nie mogłam nic powiedzieć. Przeanalizowałam jej słowa i wciąż nie mogłam uwierzyć w to, co usłyszałam. Wcześniej, tylko raz w życiu czułam to, co w tamtym momencie. To było straszne.

Zanosiło się na długą rozmowę, chociaż nie miałam pojęcia co mogłabym jej powiedzieć…