W strugach deszczu   

no cóż za szkoda, że nie uczy mnie Pan Zimoląg…

No co Ty, fenrir! Na fizyce u prof. Zimoląga trzeba być maksymalnie skupionym, bo nigdy nie wiesz, kiedy będzie miał zamiar wziąć Cię do tablicy (automatycznie: wstawić kosę)! Tak podumać to sobie można na polskim… ;)

... i nagle ocknęłam się na fizyce, gdzie mgr Zimoląg wzywał mnie do odpowiedzi.

Czy to jest wycięte z bloga prywatnego?

Zaczęłam czytać bo spodziewałam się po Tobie nie wiadomo czego ,a okazało się że to mało oryginalny tekst,który kończy się ,mam wrażenie zanim się naprawdę zaczął.Do tego jeszcze nie umiem powiedzieć co miał przekazywać,co poruszać,o czym tak na prawdę jest bo wydaje mi się ze to opis jakichś Twoich wewnętrznych przeżyć ,niespecjalnie do końca ciekawych.Nie mniej jednak podobają mi się niektóre porównania,fragmenty i myślę ze gdybyś chciała kiedyś przekazać na prawdę coś ciekawego i oryginalnego to masz do tego predyspozycje.

Taka mała notka, niczym jakaś informacja na kartce powieszona na lodówce czy zostawiona przy biurku, nie powala treścią, czy złożonością, tekst bardzo prosty, krótki, no i prawdę mówiąc oklepany temat ostatnimi czasy, zakochania, związki i “wielkie miłości”.. było już, może jakieś opowiadanie ? nawet niech będzie o związku, o namiętności, o miłości dwóch całkiem odmiennych serc, ale niech zaciekawi, niech nie kończy się zanim się dobrze rozkręci.

“Rysując dwa serca, możesz zaobserwować, że nigdy nie są równe. To dlatego, że jedna z osób zawsze kocha bardziej.” – strasznie mi się podoba ten fragment. ;)
A całość... jest w porządku. Może nie powala oryginalnością czy zupełnie nowym spojrzeniem na kwestię miłości, tęsknoty, natomiast czyta się przyjemnie. Nie będę czepiać się długości, bo uważam, że nie długość jest najważniejsza, a treść w niej zawarta.

Przeczytałem, pomyślałem, przeczytałem jeszcze raz i… I nadal nie wiem, co to jest. Opowiadaniem bym tego nie nazwał... Jedyne, co mi się z tym kojarzy to list. STOP! Na list też za krótkie. Więc… Czym to jest? Dobrze ktoś napisał, że to bardziej jak notka na blog. NA blog? OK! Ale do publikowania tego tutaj, to jakoś to nie pasuje. Gdybym chciał pisać teksty tej długości, to wystarczyło by mi podzielić 2 moje teksty na pojedyncze akapity i w ten sposób je publikować... Na przyszłość jednak bardziej się postaraj..

słodkie, ładnie napisane, tylko krótkie bardzo :)

Niby łatwo się wczuć i dokładnie wiem, o czym piszesz, ale jednak… nijakie to trochę jest. Bardziej jak wpis na bloga, niż opowiadanie. I strasznie krótkie, za krótkie! Niewiele z tego wynika, takie nic o niczym, tyle tylko, że piszesz o tęsknocie, ale… nie wiem, czegoś mi tu brakuje, dużo mi brakuje.