„Bo ona nie ma wacka!!!” - czyli South Park po polsku   

Ze względu na swą niecenzuralną zawartość
program nie powinien być oglądany przez nikogo.

South Park

Wydaje ci się, że współczesna młodzież to banda wulgarnych i pyskujących bachorów? No i masz rację. Telewizja to miejsce, w którym absurdalny świat dorosłych nakłada się jak kalka na świat dzieci. Panie i panowie. Zapnijcie pasy. Przed nami „Włatcy móch”.

Animowany film dla dorosłych ma rzesze zwolenników ale i tabuny przeciwników. Jedni uważają absurdalność fabuły i groteskowość postaci za coś pięknego, drudzy widzą we „Włatcach...” tylko totalną głupotę. Faktem pozostaje jednak, że ten prymitywny pod względem wykonania serial jest już swego rodzaju fenomenem. Demonstracją i satyrą na współczesny świat ośmiolatków i dorosłych, którzy ich otaczają. Ale po kolei.

Zbiorowym bohaterem „Władców...” jest klasa druga „b”, ale zasadnicza fabuła koncentruje się i opiera na Czesiu, Konieczce, Anusiaku, Maślanie, Higienistce i pani Frał.

Anusiak – zwie siebie przyjacielem ludu. Stylizowany na syna jednego ze znanych nam polityków (pani Frał – „bo skończysz jak twój ojciec, wysypując zboże na tory”). Gburowaty i nieokrzesany, wiecznie pociąga nosem, wierzy w politykę pięści.

Maślana – przyszły miliarder i prezes banku. Ogląda świat pod kątem kursu walut i czuje się potężny dzięki kontu, które otworzyli mu rodzice na ósme urodziny. Boi się Belzebuba i wierzy w potęgę pieniądza.

Konieczko – kurduplowaty okularnik – mól książkowy, niedoszły naukowiec. Podobno myśli szybciej niż mówi i dlatego się jąka. Lubi eksperymentować na zwierzętach.

Czesio – inteligentny inaczej. Zombie mieszkający na pobliskim cmentarzu. Charakterystyczne „Dzień dobry” jest jego znakiem rozpoznawczym. Zaprzyjaźnił się z innym umarlakiem – Marcelem – zmarłym mężem Higienistki. Lubi śpiewać Gorzkie Żale i tresować muchy. Śmiało można go nazwać centralną postacią „Władców...”.

pani Frał – stara panna, nauczycielka, która nie znosi dzieci. Mówi z charakterystycznym wschodnim akcentem i intonacją, oraz starofilmowym „l”. Reprezentuje swoją osobą dorosłych, którzy zapomnieli, co to znaczy być dzieckiem.

Higienistka – całkowite przeciwieństwo pani Frał. Korpulentna kobieta, która bardzo lubi czwórkę głównych bohaterów. W wolnych chwilach układa bluesa. Jak na dorosłą, w oczach dzieci jest całkiem w porządku.

Istotnym elementem filmu jest nagromadzenie błędów ortograficznych – chociażby w tytule - oraz językowych, np. słynne chłopacy. Ponadto zabawne nawiązania do rzeczywistości, np.:

- Spieprzaj dziadu.
- Ale to dziewczyna.
- To spieprzaj dziadówo.

Nie zapominajmy też o mnóstwie wulgaryzmów – w końcu każdy dwudziestominutowy odcinek opatrzony jest czerwonym znaczkiem i emitowany jest po 23.00

I jeden z moich ulubionych tekstów:

- I jak wam się podobała książka, Anusiak?
- No fajna.
- Nie mówi się fajna. Nie ma takiego słowa jak fajna, gamoniu!
- Jak to nie ma?
- W języku polskim nie ma! Książka może być ciekawa, interesująca, cudowna, fascynująca i... jaka jeszcze Czesio?
- Zajebista.

Dialogi dowcipne w swej absurdalności. Specyficzne poczucie humoru oraz postaci kreślone niejako dziecięcą ręką – zarówno graficznie jak i psychologicznie – to tylko niektóre z cech określających „Włatców móch”. Bo Polacy kochają groteskę otaczającej rzeczywistości. Bez niej powietrze byłoby pozbawione tlenu, a życie sensu.

Mi się podoba. A wam?

Grafika:

http://img.stopklatka.pl/film/25600/25626/g-6.jpg

http://www.audience.pl/i/Image/wlatcy%20moch%202%20gadka.jpg

http://www.audience.pl/i/Image/wlatcy%20moch%208%20zagadka.jpg