Chonabibe po tarnobrzesku   

Od paru dni można się było natknąć w Tarnobrzegu na czerwone plakaty reklamujące koncert o ciekawie brzmiącym tytule "Chonabibe". Za namową znajomych postanowiłem udać się na tę imprezę, zwłaszcza, że miało przybyć parę dość znanych w Polsce gwiazd beatboxu, reggae i dancehall.

Al-Fatnujah (najlepszy zespół beatboxerów w kraju mający nas reprezentować na mistrzostwach świata), Junior Stress i Natty B (znani z soundsystemu Love Sen-C Music) i kilka innych ciekawych postaci miało zagwarantować świetną zabawę. W dodatku impreza ta cieszy się niezłą renomą, bo ekipa Chonabibe była już m.in. w Poznaniu i Berlinie. Ostatecznie przekonał mnie kawałek przewodni trasy koncertowej w wykonaniu Al-Fatnujah i Juniora Stressa dostępny na oficjalnej stronie (www.chonabibe.pl).

Z początku impreza planowana była w klubie Orbita, ale z nieznanych nam bliżej powodów, w ostatniej chwili, przeniesiono ją do Maxima. Gdy 7 czerwca o 19:40 zajechałem pod mój ulubiony tarnobrzeski klub, zobaczyłem sporą grupę ludzi koczujących przed budynkiem. Kiedy wszedłem do środka, okazało się, że salę "zabawową" zamknięto, gdyż chłopaki instalowali i testowali sprzęt. Nic to - pomyślałem, normalna rzecz, tak to już jest z gwiazdami, że zawsze karzą na siebie czekać. Jednak mój tok myślenia zmieniał się z każdą minutą, a o 20:30 (początek planowany był na 20:00) miałem ochotę wyważyć drzwi i skierować w stronę artystów potok niecenzuralnych wiązanek. Wreszcie z około 40-minutowym opóźnieniem otworzono "wrota" i wpuszczono do środka spragnioną "chleba i igrzysk" publikę.

Razem z moimi znajomymi i znajomymi znajomych, którzy po chwili stali się także moimi znajomymi, ulokowaliśmy się w jednym boksie. Po chwili, w pobliżu sprzętu (dwa gramofony, głośniki i jakieś nieznane mi bliżej urządzenia) pojawił się Jupik (formacja Co.Combo) i Dj DBT. Pierwszy przeprosił zgromadzonych za obsuwę i poinformował pokrótce, przedstawiając drugiego, co się będzie działo. Przyznam, że DBT zapodał naprawdę świetną dawkę oldschoolu. Gibało się przy tym świetnie. Od razu dało się wyczuć ten specyficzny jamajski klimat panujący już do końca imprezy. Było luzacko, baunsowo, przyjacielsko, bez jakichkolwiek konfliktów. Nawet nikt się nie burzył, kiedy jeden ziomek wpadł na parkiet z pryskającym browarem. Wracając do samego Dj-a, ten pokazał, że całkiem nieźle potrafi scratchować (drapać palcami po płycie dla osiągnięcia dźwięku). Zdecydowanie na plus. Po nim mikrofon przejęła jedna z gwiazd wieczoru, czyli Junior Stress. Razem z Natty B (powiem tylko, że chciałbym mieć takiego dziadka) i wspomnianym wcześniej Jupikiem zagrali trochę naprawdę dobrego reggae i dancehall. Napięcie rosło coraz bardziej, podsycane ciągłymi zapowiedziami, że "oni" już niedługo się pojawią. I wreszcie nadszeli. Trzech (może z początku niepozornych) chłopców w czarnych koszulkach - Al-Fatnujah. Z poprzewracanych głośników szybko zbudowano "scenę" i zaczęło się. Usytuowałem się tuż przy owym scenopodobnym wyrobie, na tyle blisko, że jeszcze dwa dni później dźwięczało mi w jednym uchu. Chłopaki zapodali naprawdę mistrzowski beatbox. Nie widzę prawie żadnej różnicy między ich coverami a oryginalnymi kawałkami. "I like to move it", "Hey sexy lady", "My love" i oczywiście ich autorska "Trzecia beatwa światowa"... no po prostu mistrzostwo.

Ci Chłopcy są stworzeni do koncertów: dynamiczni i potrafiący rozgrzać publiczność do czerwoności. Po występie beatboxerów napięcie wcale nie opadło. Wtedy dopiero Junior Stress i reszta ekipy zapodali swoje najlepsze kawałki. Nie zabrakło oczywiście także legendarnych "Konstytucji". Z lokalnych artystów wystąpił Ćpunek (selektor) i trzech b-boy'i (breakdance). Potem na swoje miejsce za konsolami wrócił DBT. Wszystkim występom towarzyszyły wizualizacje wykonane przez Deftoo. Całkiem niezłe, choć mało kto zwracał na nie uwagę, głównie za sprawą miejsca, w którym je wyświetlano.

Imprezę, moim zdaniem, należy zaliczyć do bardzo udanych. Mimo opóźnienia i drobnych problemów z nagłośnieniem, było świetnie. Recepta na udany koncert klubowy jest naprawdę prosta. Wystarczą zdolni, profesjonalni i znani wykonawcy, fajny lokal oraz żywiołowa, ale pokojowo nastawiona publiczność. Jeśli dwa pierwsze warunki zostaną spełnione, o trzeci nie ma się co martwić. Bless!

Grafika: http://rastamanek.fotosik.pl/albumy/206542.html