Igrając z ogniem   

Państwo rządzi. Państwo wymaga. Państwo karze. Takie właśnie zasady panują w Panem, państwie, w którym Katniss Everdeen, bohaterka książki Suzanne Collins „Igrzyska śmierci”, mieszka wraz z rodziną i przyjaciółmi od dziecka. Akcja tej powieści rozgrywa się w nieokreślonej bliżej przyszłości, kiedy to Stany Zjednoczone znikają z mapy Ameryki Północnej, a na ich miejscu powstaje państwo Panem, z imponującym Kapitolem otoczonym przez dwanaście dystryktów. To jednocześnie pierwsza z trzech części trylogii, w której skład wchodzą jeszcze: "W pierścieniu ognia" i "Kosogłos".

Bezlitosna rzeczywistość nie ułatwia młodej bohaterce życia. Jej ojciec ginie podczas eksplozji w kopalni, a załamana tym faktem matka odizolowuje się od świata, zostawiając swoje dwie córki na łasce losu. Polując i handlując Katniss (główna bohaterka powieści) stara się utrzymać swoją rodzinę. Dystrykt 12, zamieszkały przez Katniss i jej siostrę, jest jednym z najbiedniejszych w całym państwie. Ludność zajmuje się tu głównie górnictwem, co nie ułatwia bohaterce zadania. Jednak nie jest to największy problem, z jakim musi się zmagać. Na znak poniżenia dystryktów, co roku organizowane są w Panam (przez siedzibę władz –Kapitol) Igrzyska Śmierci, turniej na śmierć i życie, transmitowany na żywo przez telewizję, w którym biorą udział młodzi ludzie w wieku między 12 a 18 rokiem życia. Z każdego dystryktu wybierany jest do tego turnieju jeden mężczyzna i jedna kobieta. A wszystko to jest formą kary za rebelie, jakie miały miejsce w tym kraju w przeszłości. 24 uczestników walczy więc na arenie na śmierć i życie, a tylko zwycięzca może wrócić do domu. Na nieszczęście w tym roku do turnieju wybrana zostaje siostra Katniss, Prim. W jednej sekundzie zawalił się tej młodej dziewczynie cały świat. Wstrząśnięta tym wyborem Kat, zgłasza się na ochotnika, by zająć miejsce swojej siostry. Staje przed ogromnym wyzwaniem, nie pierwszym zresztą w jej życiu. Od tego momentu nic nie jest już takie samo. Kolejne dni upływają Katniss na przygotowaniach. W końcu nadchodzi dzień, w którym rozpoczyna się turniej. Na jej drodze stają teraz trybuci ale i okrutni tyrani rządzący Panem. Ba, jej przeciwnikiem zostaje także chłopak, któremu zawdzięcza życie. Kiedy oboje trafiają w końcu na arenę, walka zaczyna toczyć się już nie tylko o życie...

Książka Suzanne Collins to bardzo dobry przykład literatury fantasy z elementami romansu, co sprawia, że czytamy ją z wypiekami na twarzy i nie możemy powstrzymać się, by nie odwrócić kolejnej strony. Akcja generalnie zaskakuje i trzyma w napięciu, choć od pewnego momentu (turniej) wydaje się dość przewidywalna. Trochę szkoda, że bohaterka Suzanne Collins jest taka mocno cukierkowa, niemalże bez wad. Jest bowiem zaradna, odważna, wysportowana, a jednocześnie bardzo dziewczęca i wrażliwa. Radzi sobie w każdej sytuacji. Czasami odnosiłam jednak wrażenie, że jest zbyt mało wyrazista. Polecam jednak tę książkę wszystkim. Nie tylko miłośnikom literatury, ale także tym, którzy nie szczególnie lubią czytać, bo coś mi mówi, że po przeczytaniu pierwszych stron, może się to zmienić. Książkę tę poleca również królowa bestsellerowych czytadeł dla nastolatek, Stephanie Mayer, pisząc w swojej recenzji: "Czytajcie, bo i ja ją czytam". Jestem pewna, że niebawem sięgnę po kolejne części tej trylogii, gdyż uwielbiam, kiedy autorzy bawią się z mną w ciuciubabkę, pokazując przez dziurkę od klucza, o czym może być kontynuacja. Intryguje mnie także to, czy Collins udźwignie i rozwinie ciekawy wątek państwa totalitarnego i jak potoczą się dalsze losy znanych mi bohaterów.

Grafika:

• http://www.mediarodzina.com.pl/...