Jesień - zabójca uśmiechu   

Jesienna szaruga zbliża się do nas wielkimi krokami. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że podeptała już nasze słoneczne krajobrazy, łażąc sobie w glanach to tu, to tam i depcząc przy okazji nasze dobre samopoczucie. Przyszła tak po prostu, wręcz bezczelnie, wraz z deszczem, wyblakłym niebem, zmatowiałym słońcem i wrześniem.

Zapewne nie miałabym nic przeciwko takiej pogodzie, gdyby nie fakt, że niestety zmuszona jestem codziennie wstawać o tak bezwstydnie porannej porze. Takim wczesnym rankiem, kiedy nawet ptaki mają lekko zachrypnięte od zimna i snu głosy, my – uczniowie, drepczemy posłusznie na autobus albo prosto do szkoły. I chociaż, tak sobie myślę, każdy z nas w jakimś tam stopniu lubi jednak tę swoją szkołę, to rozstanie z łóżkiem przeżywamy za każdym razem bardzo boleśnie, a przynajmniej ja tak mam. Bo w końcu, gdy ono tak mocno przemawia do mojego umysłu, kusząc ciepłą kołderką i mięciutką poduszeczką, ja najzwyczajniej w świecie tracę dobry nastrój.

A w szkole nie lepiej. Zanim skończy się jedna nudna lekcja, a ja zdążę ochłonąć psychicznie i mentalnie, to już dzwoni dzwonek na kolejną. DRRRRRRYŃ! Na ten dźwięk niezmiennie gaśnie mi uśmiech na twarzy. Znowu lekcja – znowu nuda – znowu nauka… i tak dalej, i tak dalej. W końcu jednak nastaje ten moment, gdy lekcje się kończą i możemy ruszać do domu. Te piękne chwile odbudowują z reguły moje zszargane nerwy, a moment, kiedy opuszczam szkolne mury i wychodzę z budynku na powietrze, jest zawsze taki wspaniały. Bądź co bądź, nie ma to jak wolność.

Mimo wszystko po błogosławionym czasie wypoczynku – po wakacjach, nie mamy wyjścia i musimy uczęszczać do szkoły. Ale czy można jakoś zaradzić tej wszechogarniającej nostalgii?

Na myśl przychodzi mi kilka środków zapobiegawczo - leczących. Można na przykład pójść do lekarza, trochę ponarzekać, koloryzując nieco nasze urojone stany chorobowo – napięciowo - lękowo - depresyjne. Lekarz wypisze nam receptę i wtedy hop! do apteki po pyszne lekarstwa. Ale to takie banalne.

A może warto się jednak trochę potrudzić? Podobno nic nie poprawia tak samopoczucia jak sport, czy dobra książka. Wiem, wiem, nie każdy lubi czytać i nie każdy przepada za ruchem fizycznym. Ale jak to mówią, w zdrowym ciele, zdrowy duch i może jednak warto wziąć na przykład rower i przejechać się, jeśli akurat nie pada deszcz. Albo popływać w basenie, odprężając zarówno ciało jak i umysł, choć umysł chyba jednak trochę bardziej. Niewiele trzeba tu myśleć, a zabawa może być wyborna, jeśli tylko dobierzemy sobie właściwe towarzystwo. Później nawet nauka lepiej idzie, bo po takim aktywnym odpoczynku lepiej będziemy wchłaniać nowe pokłady wiedzy.

Zdarza się jednak czasem i tak, że odzywa się w nas wrodzona dysfunkcja systemu motywacji i na sport nie mamy ochoty, a na naukę tym bardziej. Gdy zły nastrój dopadnie nas niczym Mały Głód, można wziąć na przykład aparat fotograficzny i pomęczyć trochę znajomych albo naturę. Czasem może wyjść z tego coś całkiem interesującego.

Jesienna pogoda bywa zabójcą dobrego humoru u biednych, zmuszanych często do niebywale nudnego „wkuwania”, uczniów. Musimy jednak pamiętać, żeby się nie dać. Przecież pesymiści umierają szybciej, bo się nie uśmiechają, a podobno każda minuta śmiechu przedłuża życie o nawet kilka godzin! Uśmiechajmy się więc!

Grafika:

• http://mainhg.demotywatory.pl...