Miłość kryje się w drobnostkach   

Mam takie wrażenie, że to wcale nie musi być miłość, gdy ona pozwala mu złapać się za cycek, albo wepchnąć sobie do ust jego język. Nie mam jednak zamiaru być obrazoburcza, obiecuję. Jakby nie patrzeć, to coś takiego można zrobić prawie każdemu. Nie potrzeba do tego jakiejś specjalnej intymnej więzi. Można się w ogóle nie znać. Czasami całą tę miłość (co to niby jest?) zastępuje po prostu alkohol albo pieniądze i już, bo liczy się przecież tylko przyjemność i zabawa.

W zasadzie nie mam nic przeciwko takiemu tokowi myślenia, bo jesteśmy tylko ludźmi. Ale myślę, że gdy całując ją, zamiast zaciskać rękę na jej pośladku, przesunie powoli palcami po jej policzku… i gdy zrobi to namiętnie, tak, z tym językiem w jej ustach również (co, jakby na to nie patrzeć, jest naprawdę obrzydliwe! Wiecie, bakterie i te sprawy…) i gdy zabraknie jej już od tego całowania tchu… To potem, gdy nagle przestanie, gdy da jej odetchnąć, to powinien musnąć delikatnie ustami jej nosek, lekko się przy tym uśmiechając.

Albo wtedy, gdy oboje są rozebrani, albo przynajmniej niekompletnie ubrani i on chwyta jej rękę, a potem przesuwa ją po swoim torsie, aż spocznie ona tam, gdzie on ma serce, żeby poczuła jego bicie. A na dodatek pocałunek w czoło na dobranoc. To ewidentnie jest urocze. I nie musi wcale zdejmować jej ubrania, żeby zobaczyła, że mu się podoba. Owszem, może to i działa, ale to nie to samo, co przytulenie. Przytulenie, gdy on gładzi jej włosy i gdy ona czuje, że jest po prostu okay, prawda?

To wszystko, to niby nic. Małe drobnostki, zupełnie pozbawione perwersji. To takie coś, w co bawią się dzieci w podstawówce, mówiąc: „to moja dziewczyna”. Ale z drugiej strony odbieram to jakoś poważniej. Bo jeśli dwójce osób wcale nie zależy na romantycznej relacji, tylko na tym, żeby pójść razem do łóżka, to chyba nie będą się specjalnie bawić w subtelne czułości… po co?

Myślę jednak, że chyba pękło by jej serce, gdyby zobaczyła te jego drobne gesty skierowane do zupełnie innej dziewczyny, a nie do niej. Mam tu na myśli choćby czułe głaskanie po głowie i pocałunki w nosek. A może by i zniosła, gdyby to był „przypadek”. Jasne, przypadek, ha! Ale jeżeli nie, to oznaczałoby…

Bo jakby na to nie patrzeć, seks jest niczym w porównaniu z czułym pocałunkiem w nos. I nie mówienie z przekąsem „a pocałuj mnie w nos”, bo w „dupę” brzmi jakoś zbyt dwuznacznie i wulgarnie. Chociaż raczej martwię się o tę dwuznaczność. Nie chodzi mi jednak tylko o czynność, przepełnioną bądź co bądź uczuciem. Chociaż, co ja tam mogę wiedzieć, no nie? Dzieciak się zakochał i myśli, że zjadł wszystkie rozumy. To śmieszne.

A może właśnie mój wiek pozwala mi wierzyć w to, że ludzie są dla siebie właśnie z powodu tych małych buziaków? Może jestem jeszcze zbyt naiwna i dziecinna, by zrozumieć, że to nie o to chodzi? Może nie powinnam się wypowiadać na jej temat? W końcu to ona sama wie najlepiej, czego by tak naprawdę chciała. Bo, wiecie, ja chyba jednak nie o Niej napisałam, tylko o sobie.