Oh, I believe in yesterday...
"Uważałem, że mam wyjątkowe szczęście. Miałem dobrą, choć chorą matkę i niezwykłego ojca, który - ewentualnie - mógłby mieć dla mnie więcej czasu. Naprawdę nie było powodu się skarżyć. Poza tym miałem Ich, a temu kto ich nie miał, trudno wyrazić, czym byli: wiarą, nadzieją, miłością".
,,Dorosnąć", to przedostatnia powieść Zofii Chądzyńskiej, znanej polskiej pisarki i tłumaczki literatury iberoamerykańskiej. Powieść ta ma charakter pamiętnika pisanego przez dorosłego, czterdziestoletniego mężczyznę o imieniu Feliks, który bezgranicznie i trochę nieszczęśliwie kocha swojego synu. Główny bohater przeżywa zatem rozterki i dylematy, które nie obce są i innym rodzicom. Jego nastoletni syn dorasta, oddala się od niego, a on nie potrafi się z tym pogodzić. Dostrzega, że coś znacząco zmienia się w jego życiu. Syn ma coraz więcej ,,swoich" spraw, którymi nie chce się z nim dzielić, nie chce się już też przytulać ani zwierzać ze swoich kłopotów. 
Dla ojca, to zupełnie nowa sytuacja, na którą nie jest przygotowany. Zaczyna więc wspominać czasy, kiedy sam nie będąc już chłopcem, ale jeszcze nie mężczyzną, przeżywał swoją pierwszą, wielką miłość. Wraca też we wspomnieniach do dzieciństwa, które - jak się okazuje - zupełnie różniło się od dzieciństwa jego syna, Michała.
Feliks kocha syna ponad wszystko i pragnie dla niego wszystkiego, co najlepsze, ale chwilami można odnieść wrażenie, że także mu zazdrości. Zazdrości mu dzieciństwa, które notabene sam mu stworzył. Zazdrości mu chyba również rodziców, którzy się kochają i chyba też tego, jaki jest, czyli pewny siebie i niezależny. Feliks przyznaje się sam przed sobą, że czasem chciałby, aby jego syn cierpiał, ale tylko dlatego, aby mieć szansę porozmawiania z nim, pocieszenia go lub opowiedzenia mu o własnych przeżyciach. Niezwykle zależy mu na tym, aby Michał dostrzegł w nim wreszcie kogoś bliskiego, ludzkiego, obdarzonego uczuciami, a nie tylko rozsądnego i odpowiedzialnego ojca. Choć bardzo się stara, to jednak nie potrafi zrozumieć postawy swego syna. Doskonale pamięta, że będąc w jego wieku oddałby wiele za choćby jedną chwilę, którą mógłby spędzić ze swoim ojcem, za choćby jeden czuły gest z jego strony. Tymczasem on sam ma wrażenie, że jego syn takiej bliskości z nim nie potrzebuje. Czy tak jest jednak naprawdę? Czy Feliks zna swojego syna i wie, co on czuje? O tym możecie się sami przekonać, sięgając po tę pozycję.
Książka Chądzyńskiej bez wątpienia urzeka, a momentami wręcz wzrusza. Czyta się ją doskonale i musze przyznać, że trudno się od niej oderwać. Tę czytelniczą atrakcyjność powieść ta zawdzięcza nie tyle niezwykłym umiejętnościom pisarskim autorki, co jej znajomości świata i ludzkiej psychiki. Autorka niezwykle trafnie i z ogromnym znawstwem tematu przedstawia relacje między rodzicami a dorastającym synem oraz inne problemy pojawiające się szczególnie ostro w okresie dojrzewania. Zwraca też czytelnikom uwagę na psychiczne konsekwencje urazów z tego okresu. Mało kto potrafi tak jak ona, w tak piękny, subtelny sposób pisać o młodzieńczej miłości.
W zasadzie Zofia Chądzyńska poruszyła w swojej powieści problemy uniwersalne, dobrze znane każdemu z nas, ale umiała też dostrzec w nich nowe aspekty i niezwykle ciekawie o tym wszystkim opowiedzieć. Sięgnijcie zatem po tę niezwykłą książkę, do czego gorąco zachęcam! A fanów zespołu The Beatles zachęcić do jej przeczytania może jeszcze i to, że autorka sporo miejsca poświęciła w swojej powieści ,,Czwórce z Liverpoolu".
Grafika:
Komentarze [0]
Jeszcze nikt nie skomentował. Chcesz być pierwszy?
