Ostatnie pragnienie   

Stoi w ciemności. Nie rozpoznaje żadnych kształtów. Wokół Niej są tylko plamy, które w świetle dnia staną się drzewami, ogrodzeniami, domami, kamieniami. Ale nie to jest teraz dla Niej ważne. To, co wokół, nie liczy się. Teraz liczy się tylko On.

Jaśnieje niczym samotna gwiazda na niebie. Jak światło wśród mroku. Do Niego się kieruje. Płynie, leci, biegnie do Niego, jak ćma do ognia. I tak jak ćma lekceważy wszystkie przestrogi. Bo jest On. Jego hebanowe włosy. Jego jasna cera. Jego dłonie o długich palcach, które wyciąga w jej stronę. Jego delikatny uśmiech. Jego onyksowe oczy, które ją przyciągają, hipnotyzują, wabią…

Bezdenne, czarne oczy…

Z każdym krokiem zwalnia, by nacieszyć się Jego widokiem. Lecz nie zatrzymuje się nigdzie, idąc nadal przed siebie. Krok, krok, krok. W końcu staje przed Nim. Czuje Jego dłonie na ramionach. Powoli podnosi głowę, by spojrzeć Mu w twarz. By spojrzeć w jego onyksowe oczy.

Onyksowe oczy, które przybierają czerwony odcień.

Czuje, jak zamyka Ją w swoich objęciach. Wtula się w Niego, odurzona Jego zapachem. Drży, czując, jak dotyka Jej włosów, karku, pleców. Zastyga, gdy Jego gorący oddech parzy Jej skórę na szyi. Odchyla głowę, próbując spojrzeć w Jego oczy.

Czerwone oczy, które jej pragnęły.

Słyszała głośne bicie swojego serca, gdy patrzyła w te krwiste tęczówki. Bała się, a jednocześnie czekała na ciąg dalszy. Jego usta ciągle dotykały Jej szyi, przyprawiając Ją o dreszcze. Czuła też, że coś jest nie tak, jednak nie zważała na to. Liczyło się tylko tu i teraz! Nic więcej nie miało dla niej sensu.

„Uciekaj…”

Szept w Jej głowie spowodował, że odsunęła się nagle, lecz zaraz przylgnęła do Niego z powrotem.

„Uciekaj natychmiast!”

Jego dłonie gładziły Ją po plecach. Zatracała się w tym dotyku. Nie zważała na ciągle narastający w głowie głos.

„Zabiję Cię, jeżeli tu zostaniesz.”

Znów się odsunęła i rozejrzała, chcąc sprawdzić czy nikt Im nie przeszkadza. Puścił Ją, oczekując, że zaraz odbiegnie, jednak Ona uśmiechnęła się tylko i oparła głowę na Jego ramieniu.

„Nie wytrzymam już dłużej! Czy naprawdę chcesz umrzeć?”

-Jeżeli mam umrzeć z Twojej ręki, to tak! – powiedziała, wierząc, że to tylko flirt.

„Zginiesz! Ostrzegałem!”

Chciała na Niego spojrzeć, ale delikatnym ruchem odchylił Jej głowę i pocałował Ją w szyję. Uśmiechnęła się błogo, czując jak przytula Ją do siebie coraz bardziej. Jakby nie chciał, by Mu się wyrwała.

„Żegnaj…”

Otworzyła szeroko oczy i usta, czując ból w miejscu, gdzie jeszcze przed chwilą Ją całował. Po chwili poczuła słabość w całym ciele. Nie miała siły trzymać Go czy nawet stać. Gdyby Jej nie obejmował, upadłaby. Później naszła Ją wielka senność. Walczyła uparcie z opadającymi powiekami, ale nie udało się Jej wygrać tej walki. Ostatnie, co widziała, to czerwone usta i oczy.

Krwistoczerwone oczy wpatrujące się w nią z… żalem? Smutkiem? Nie wiedziała. Nie miała czasu się nad tym zastanawiać. Zasnęła snem wiecznym.