Pewna historia   

Była piękna. Kruczoczarne włosy, ciemne oczy i duże usta. Jej ciało przykrywała luźna sukienka. Nie mówiła jednak i nie słyszała. Od dziecka. Za to tańczyła. Pięknie. I choć nie mogła usłyszeć muzyki, jej ciało kołysało się idealnie w jej rytm.

On przychodził tu codziennie. Stał za filarem i z ukrycia obserwował jej taniec. Kochał ją. Wiedział, że ma raka, i że jego dni są policzone. Długotrwałe leczenie nie przyniosło oczekiwanych efektów. Jego największym marzeniem było spotkanie z nią.

Ona wiedziała o nim. Niejednokrotnie widziała jak na nią patrzył. Czuła, że przychodził tu tylko dla niej.

Robiło się już ciemno, a jej nadal nie było. Czekał przed wejściem. Nagle zauważył ją. Szła powoli, a właściwie unosiła się tuż nad ziemią. Mroźny wiatr mierzwił jej włosy i odznaczał swoją obecność czerwonymi wypiekami na jej bladych policzkach. Wiedział, że musi to wreszcie zrobić. Pobiegł w jej stronę. Jego ciało przepełniało zdenerwowanie i ekscytacja. Chciał spojrzeć w jej oczy, dotknąć jej dłoni.

Nie zauważył tego samochodu...