PS Żałować?   

Witaj.

Pozdrawiam Cię, emocjonalna kaleko. Czujesz / Czułaś, że potrafisz kochać? Tak, to było pytanie retoryczne. Wszyscy bez wyjątku zdajemy sobie sprawę z tego, że nie można mieć wszystkiego. Miłość - brak umysłu. Umysł - brak miłości. Historia kołem się toczy. Nigdy nie dobiegniesz do mety, wymarzonego celu, ukochanego. Każdy chce dobrze, lecz nie wszyscy potrafią się starać. Lepsze jutro może nadejść bądź nie.

Dzisiaj pada deszcz, ale kolejne 24 godziny wyjęte z Twojego życia nie muszą być już tak kolorowe. Może nastać wieczna burza. Wtedy docenisz wczorajszy ciepły deszcz, kiedy z nieba zaczną padać ogniste krople. Co wtedy zrobisz? Wyciągniesz z kieszeni stalowy parasol? Uchronisz siebie i mnie od zguby? A może postarasz się byśmy spalili razem uczucia? Nasze uczucia.

Nie poddawałam się zbyt wcześnie, mimo to, Ty nadal twierdzisz, że przegrana nastała zbyt szybko. Ukrywałam się za starą tapetą na Twojej ścianie, zamalowanej niegdyś błękitem nieba. Dziś wylano na nią nicość. Odbiła się ona od mojego żołądka, wędrując przez przełyk do gardła i wyszła ustami. Mam dość. Odrzuciłam Cie już jakiś czas temu. Lubię tę nieparzystą liczbę dni. Poszłam dalej. Jestem 181 dni dalej niż Ty! Musisz mi uwierzyć na słowo. To słowa są najważniejsze. Nie można bez nich kochać. Krępujesz się prawdy? Boisz się reakcji? Znam Cię emocjonalna kaleko. Miłość wyzwala moc - niewyobrażalną moc. Musisz ją posiąść. Kochasz słowami i bez słów, całym sercem, duszą, rękami, nogami, umysłem, oczami. Pożerasz każdy uśmiech, banalną rozmowę. Tę waszą starą piosenkę sprzed lat tylu. Wakacyjne zdjęcie z czasów dawnych, szczęśliwych. Swobodne dni, pięknymi były. Niewyobrażalne uczucia. Emocje, których nie sposób było wypuścić bez obroży. Pasja. Chęć odkrywcza. Głębokie poznanie, dogłębne wręcz. Magiczny czas. Wszystko to zgniło. Tak bez zapowiedzi, bez żadnego ostrzeżenia. Po zielonej, zapaliła się od razu czerwona lampa. Nie znaleźliście czasu, by uruchomić żółtą. Zachcianka Boga czy głupota dwojga ludzi?

Pomyśl, czego tak właściwie szukasz? Brakuje Ci części mnie? Wiem to. Umarłeś we mnie, co cieszy mnie niezmiernie. Czy odnajdziesz zatracony ongiś sens Twojego istnienia? Żyj nadal! Masz moje pozwolenie na dalsze oddychanie tym powietrzem. Nasz rajd zmierza ku końcowi. Ścieżka gubi się w lesie pełnym zagadek, kłamstw, tajemnic, zdrad, fałszerstw. Gorzki miesiąc miodowy, to słodkie nieporozumienie. Słone łzy, cierpki pocałunek, zimne objęcie, chore pożądanie, usilne wyznania, nieograniczone zniewolenie, wąska swoboda, szeroka zazdrość, wyidealizowany Ty, rozczarowana Ja. Masz rację będę żałować mojej decyzji odejścia do końca moich dni...

Z poważaniem

Konaj zdrów!