Selavi   

Haha, no napewno ;D

Moczo… twoja kontynuacja mnie powaliła, jak z resztą każdy komentarz. Przyznaję, że mój tekst jest wyrwany z kontekstu, i jakby jakiś taki…. nijaki, ale zdarza się xD Z kontynuacją Moczo jest po prostu dużo lepszy, więc polecam czytać razem z tym^^

Masakra… Zastanawiam się czy to jesień tak działa na ludzi, że zaczynają pisać o śmierci. Jesteśmy jeszcze młodzi… przynajmniej ja jestem. Tekst dobry lecz właściwie o niczym – scenka zupełnie wyrwana z kontekstu. Nie lubię niedomówień. Co gorsza – wyczuwam atmosferę “Hitu na Sobotę” i pokazowej śmierci któregoś z superbohaterów. Gdyby każdy mógł tak odchodzić... Nawet śmierć byłaby piękna.

świetne.. ;)) gratulucje!!

Jakoś tak ostatnio mam ochotę dopisywać do Waszych opowiadań zakończenia… – Ala! – zawołał głośno ostatkiem sił. – Marek? – zawróciła do sali. – Pamiętaj, żeby wyprowadzać Azorka – wyszeptał. – Dobrze. – I przestrzegać przepisów BHP. – Oczywiście – łzy ciekły jej po brodzie, a w gardle stała gałka. – I regularnie się wypróżniać. – Ale… – Proszę, nie dyskutuj z umierającym. – teraz już nie wydobywał z siebie głosu, tylko niemo poruszał wargami – Pocałuj mnie – udało się jej odczytać z ruchu jego ust.
Pochyliła się nad jego łóżkiem i pocałowała go czule i namiętnie. – Żegnaj – wyrzekł cicho, cmoknął ustami i zamknął oczy.
Ala wyszła na korytarz. Znów było nieznośnie cicho. Zakaszlała
“Cholera” – pomyślała. “Chyba się od niego zaraziłam!”

Jak dla mnie bez rewelacji… Czekamy na kolejne części :P

ale sie stary poczułem.

dżiiizas, pora umierać! przynajmniej takie mam wrażenie czytając kolejne opowiadanie na lesserze.

Sentymentalne, a “uwątkowione” w taki sposób, że trudno ocenić po tak małej ilości tekstu.