Grzanki, kawa, jest zabawa!   

Przez ostatnie kilka dni mieliśmy okazję obserwować na korytarzach naszej ukochanej placówki edukacyjnej, krzątających się nieustannie, mocno zaaferowanych trzecioklasistów. Dodatkową oznaką ich niezwykłej aktywności były setki grzanek pochłanianych na oczach śliniących się z głodu kolegów z młodszych klas i hektolitry wypitej kawy, których aromat wypełniał skutecznie wszystkie zakamarki szkoły. Jedni taszczyli na ramionach tony bibuły, inni bele materiałów, ogromne arkusze papieru lub kartonowe pudła, ale byli też i tacy, którzy z rękoma zanurzonymi w kieszeniach krążyli po szkole w poszukiwaniu nie wiedzieć czego. My, dziennikarze Lessera, chcąc dochować tradycji naszej gazety, postanowiliśmy ocenić efekty ich pracy.

Na pewno trudno nam będzie zachować obiektywizm, ale od razu na wstępie chcielibyśmy was zapewnić, że nasz tekst napisaliśmy dopiero po obejrzeniu wszystkich przygotowanych do balu sal (piątek po południu).

Tak się jakoś złożyło, że dzięki zaangażowaniu naszego pana dyrektora we wszystkich salach na drugim piętrze wymieniono w tym tygodniu drzwi. Wprawdzie złośliwi powiadają, że to tylko taki studniówkowy prezent i po imprezie zostaną równie szybko zdemontowane jak się pojawiły, ale co tam drzwi, kiedy hitem tegorocznej imprezy mogą stać się różowo przystrojone schody, które przywołują na myśl przeróżne skojarzenia.

Magic: Swoją inspekcję rozpoczęliśmy od wizyty w klasie III A, której wychowawcą jest pani prof. Marzena Kuzara. Klasa ta postawiła na stworzenie w przydzielonej sali bajkowego zamku. Przy wejściu do sali widzimy mocny akcent - brama z kartonów z nazwą klasy na łuku. Pomysł ciekawy, wykonanie też warte pochwały. Dekoracja sali utrzymana została natomiast w jasnych kolorach. Bordowo - kremowe zasłony, herby na ścianach oraz wielki rysunek zamku wraz z prowadzącymi do niego schodami, wyglądają bardzo realistycznie. Klimatu dodają także zawieszone na oknach choinkowe światełka, które w nocy stworzą bez wątpienia niesamowity nastrój. Najważniejsze jest jednak chyba to, że dekoracja ta – co widać na pierwszy rzut oka - wykonana została zgodnie z jakimś planem i w ciekawie dobranej kolorystyce. Całość wygląda imponująco. Ba, powiem więcej. Projekt ten umieściłem w pierwszej trójce swojego prywatnego rankingu.

Bergi: Faktycznie już z daleka widać, jaki motyw wybrali uczniowie tej klasy – misternie sklecona z kartonów brama, a nad niej tablica, mówiąca dobitnie wszystkim zagubionym, że to miejsce wzięli na tę noc we władanie uczniowie III A. W sali dominuje wystrój typowo zamkowy, plus zimne, poprzerastane mchem mury. Na nich to zawieszono herby rodowe, a spod sufitu opuszczono długie treny. Generalnie rzecz biorąc klasa III A odwaliła kawał naprawdę porządnej roboty. Widać tu włożoną pracę i zamierzony efekt. Zastanawia nas tylko jedno. Skąd w tej klasie pojawił się pomysł na akurat taki motyw. Czyżby miało to jakiś związek z ich Carycą? W moim osobistym rankingu zajmą jednak 2 miejsce, bo musieli ustąpić miejsca…

Klasie III B, której wychowawcą jest od niedawna pan prof. Adam Stępiński. Klasa ta dekorowała korytarz na 2 piętrze naszej prześlicznej szkoły. Gdy w czwartek przyglądałem się z bliska ich pracy, nie za bardzo potrafiłem odgadnąć, jaki motyw obrali. Połączenie czerni z czerwienią na ścianach nie dawało bowiem jasnego przekazu. No ale kto może wiedzieć, co siedzi w głowach ludzi z mat-fizu. Dziś, na dzień przed studniówką, te puste do niedawna czarno-czerwone ściany nabrały konkretnego wyrazu i przywołują już na myśl klimat dyskotekowo - spelunkowy, co mnie akurat bardzo odpowiada (winyle na ścianach fest idea). W kącie korytarza postawiono ogromną, podświetlaną szafę grającą, wycięci z papieru i naturalnie również podświetleni muzycy, spoglądają teraz na nas z kotar zawieszonych na ścianach, a nuty wykonywanych przez nich utworów rozpływają się dookoła. Do tego blade i jakby lekko przymglone oświetlenie – to jest to! Wychowankowie pana Stępińskiego odbiegli od typowo kameralnego wizerunku studniówki i pokazali nam to, co im naprawdę w duszach gra, to primo, a secundo, zrobili to w świetnym stylu. Krótko mówiąc - pomysł i wykonanie naprawdę klasa.

M: Także dla mnie dekoracja zaproponowana przez klasę III B to mocny akcent. Klasyczny styl dyskotekowy. Majstersztykiem są płyty winylowe rozwieszone na największej ścianie i stający nieopodal gramofon. Pomysł świetny, bo sam mam jakiś sentyment do tych czarnych krążków. Warta zauważenia jest także samodzielnie wykonana przez nich szafa grająca, oświetlona dodatkowo lampkami. Ewidentnie widać pomysł, pracę i co nie mniej istotne, dbałość o każdy detal. Moim zdaniem dekoracja ta spokojnie może konkurować z zamkiem III A. Gratulacje! To zdecydowanie czołówka tegorocznych szkolnych dekoratorów.

III C opanowała natomiast pierwsze piętro. W czwartek, gdy nieśmiało przyglądaliśmy się zaproponowanemu przez nich wystrojowi, byłem załamany panującym tu nieprzeniknionym mrokiem. Wyjściem z sytuacji okazały się jednak ręcznie namalowane białe drzewa, doniczki z powtykanymi w nie i pomalowanymi również na biało gałązkami oraz zaciszny, dyskretny, podświetlany lampkami kącik dla par (jest tam nawet ławeczka do siedzenia). To akurat bardzo dobry pomysł, bo potencjalnie może zostać wykorzystany jako miejsce do robienia sobie romantycznych zdjęć. Ale tym, za co chciałbym ich pochwalić szczególnie, jest biegnąca wzdłuż całej ściany fala gwiazdek, które dają bardzo ciekawy efekt. Cała dekoracja została utrzymana w tonacjach czarni i bieli. Dla jednego super dla innego mniej. Minie osobiście projekt ten jednak z nóg nie zwalił.

B: Mam podobne odczucia co do efektów pracy przyszłych lekarzy, medyków, felczerów i co tam jeszcze można z biol-chemem wiązać. Pierwszy raz, gdy zawitałem na ich teren, byłem delikatnie mówiąc zdziwiony. Zacząłem się nawet zastanawiać, czy ta dominacja czerni nie ma czasem związku z jakąś ich porażką bądź też nie jest wyrazem rozgoryczenia z powodu bezśnieżnej zimy czy też zbliżających się matur i konieczności opuszczenia ukochanych szkolnych murów. Szczerze mówiąc nie za bardzo wiedziałem w czwartek, co się na tym pierwszym piętrze dzieje. Czerń, Czerń, Czerń i... Czerń. „Smutno mi Boże” chciało się zacytować. No ale nic nie trwa wiecznie. Tak też stało się z terytorium przydzielonym wychowankom prof. Pacześniaka. W piątek czarne ściany zostały pokryte „lodowymi” drzewami i innymi śnieżnymi elementami, które idealnie kontrastowały z mrokiem otoczenia. W rogu korytarza została postawiona „lodowa komnata”, która na pewno da moment ochłody rozgrzanym tańcem uczniom tej klasy. Tu także widać ogrom włożonej pracy. No, ale mimo tak klimatycznego wykończenia, dalej czułem się jakiś przybity, gdy przechodziłem przez ten korytarz.

B: No i nadszedł czas klasy III D, czyli wychowanków pani prof. Paruzel. Biało-niebieski wystrój, typowo kameralny, prosty, bez udziwnień, bez szaleństw, ale też… bez pomysłu. Oddając autorom szacunek za włożoną pracę, muszę jednak dodać, że nie widzę w ich projekcie oryginalności. Jej tu po prostu nie ma. Jest to sala przystrojona ładnie, schludnie i… nic więcej. Jedna z tysiąca. Szarość. Szkoda, bo liczyłem po pierwszych oględzinach, że wykażą większą kreatywność. Jedno jest pewne, to wystrój dla kogoś, kto lubi taki bananowo - kameralny klimat. No ale to absolutnie nie było to, na co liczyliśmy.

M: I znów się z tobą zgodzę! Niestety, sala jak sala, dekoracja ani grzeje ani ziębi. Całkiem ładnie dobrane niebiesko-białe zasłony oraz balony, które zostały niestety kompletnie zdominowane przez niepasujące tu nijak winyle, rozwieszone na frontalnej ścianie. Autorzy zapomnieli chyba, że czym innym jest klasyczny styl dyskotekowy, utrzymany w czerwono-czarnych barwach, a czym innym powieszenie płyt na ścianie, tylko dlatego, że „inni je mają”. Reasumując, dekoracja zalatuje trochę tandetą i biedą. Za wymieszanie stylów oraz raczej niewielki wkład własnej pracy, nie mogę ich ocenić wysoko. Jest po prostu słabo.

Przejdźmy jednak do kolejnej klasy z czołówki, a mianowicie do klasy III E. Human spisał się tego roku wyśmienicie. Wystrój sali 39 imponuje i tchnie dobrym smakiem. Całość utrzymana jest podobnie jak w klasie „A” w klasycznych bordowo-kremowych barwach. Jednak tym, co zrobiło na mnie największe wrażenie, były zawieszone na głównej ścianie zdjęcia uczniów. I to jakie zdjęcia! To cała galeria królów, królowych, książąt i księżniczek, a wszyscy w koronach i czerwonych płaszczach. Efekt genialny. Wykonanie bezbłędne. Pomysł świetny! Na dodatek, byliśmy szczęśliwymi osobami, które miały szansę obejrzeć, skrzętnie skrywany przez autora, portret wychowawczyni tejże klasy, pani prof. Truniarz. Musimy wam powiedzieć, że w tych bordowo-krwistych kolorach wyglądała naprawdę niebywale realistycznie. Ciekawe, czy to bardziej wizja autora, czy też może życzenie klasy? Frywolne fraszki i igraszki, klimat... Ogólnie trzeba powiedzieć, że nie ma się tu do czego przyczepić. Nawet takie drobnostki, jak przerobienie masywnego biurka w pianino, zostały zaplanowane ze szczegółami i wykonane ze smakiem. Brawo!

B: Humaniści z wyboru pokazali, jak tanio, szybko i skutecznie zrobić coś naprawdę fajnego. Motyw „Obiadów Czwartkowych”, przeniesiony na studniówkowe warunki, sprawdził się – szczególnie ta galeria „szlachetnie urodzonych” uczestników tych „obiadów” (tudzież obiadu) na ścianie głównej, trofea myśliwskie wiszące na sąsiedniej ścianie oraz portret prof. Truniarz w roli Katarzyny II. Bardzo ładnie, pomysłowo i z gustem wykonana dekoracja, propsuje historyczne nawiązania.

M: Klasa III F postawiła natomiast na prostotę i elegancję. Klasyczne wnętrze, zostało przyozdobione ślicznymi różyczkami. Warto zauważyć, że wszystkie zostały wykonane samodzielnie i efekt był faktycznie niezły. Na czerwonym płótnie powieszono białe balony, a na białym czerwone. Przyjemne dla oka jest tu także podświetlenie tablicy i wypełnienie wolnej przestrzeni balonami. Napis „III F” na ścianie, który również wykonano z balonów, uważam za inwestycję trafioną. Warto też zauważyć, że klasa ta otrzymała w przydziale czynności dodatkowo przystrojenie korytarza obok sekretariatu, co skutecznie przysporzyło im pracy.

B: Duży szacunek dla klasy pani prof. Draus za wykonaną dekorację i to mimo jej kameralnego charakteru, który tak mnie w oczy kłuje. Tylu, tak pięknych i misternie wykonanych róż nie widziałem chyba nigdy na własne oczy. Świetnie współgrały ze złotymi trenami zwisającymi z sufitów. To połączenie krwistej czerwieni i złota wygląda szalenie wytwornie. Widać, że włożyli w to multum pracy i pieniędzy. No i bardzo mi się spodobały drzwi w tej sali – wielki czerwony napis „3F” na złotym tle. Elegancja i szyk.

Przejdźmy więc do klasy III G, informatyczno-matematycznej, w której wychowawstwo sprawuje pani prof. Baran. Początkowo mieliśmy trudności z dostaniem się do jej środka, ale na szczęście z pomocą przyszedł nam niezastąpiony pan dyrektor. Niebawem mogliśmy się jednak przekonać, że jego trud był niepotrzebny. Gdybym chciał poczuć na własnej skórze klimat grobowca, to wybrałbym się raczej do egipskich piramid, a w najgorszym wypadku zszedł po ogórki do piwnicy. Ciemno, smutno, ponuro, przygnębiająco. Dwie dyskotekowe kule zawieszone w rogach sali oraz ogrom rozwieszonych bez ładu światełek, próbują ratować sytuację, ale na darmo. Zapewniam was, że po 30 minutach spędzonych w tej sali można popaść w depresję. No cóż, tak bywa. Jedni lubią stypy, a inni wesela. Na plus dekoracji zaliczyłbym jedynie solidność wykonania. Nie zmienia to jednak faktu, że jest tu smętnie i ponuro.

M: Obawiam się, że dekoracja tej sali wypadła w tym roku najsłabiej. Pozwolę więc sobie powtórzyć - ciemno, ciemno i jeszcze raz ciemno. Niby dodano w końcu jakieś rozjaśniające elementy i gdzieniegdzie powieszono balony, ale to stanowczo za mało, aby osiągnąć przyjemny dla oka efekt. Pomysł z wywieszeniem winyli, podpatrzony od innych, po prostu niesmaczny. Kule dyskotekowe rozmieszczone w rogach miały być pewnie w rozumieniu dekoratorów hitem, ale dla mnie wyglądają nad wyraz tandetnie. Mam wrażenie, że zabrakło im po prostu spójnej koncepcji, dlatego te przyczepiane potem na szybko przeróżne elementy, byle tylko zapełnić wnętrze, nic nie wniosły. Pracy raczej tu nie widać, za to bezguście i chaos a owszem.

Ostatnią klasą, do której zajrzeliśmy, była jest klasa III H, nad którą opiekę sprawuje pani prof. Pałacka. Temat przewodni dekoracji - jak nas życzliwie poinformowano – „Niebo nocą”. Z początku byłem sceptyczny. Szary papier pomięty i machnięty lekko niebieską farbą, a na nim jakieś gwiazdki i to wszystko zawieszone na ścianach. Okazuje się jednak, że efekt widoczny jest dopiero po zgaszeniu światła. Oświetlające wspomniane gwiazdki lampki wyglądają naprawdę nieźle. W sumie nie jest najgorzej.

B: Klasa III H to klasa ogólna. Chciałoby się powiedzieć uniwersalna. I chyba dlatego obrała sobie taki uniwersalny temat – kosmos, niebo, wszechświat. Może i niezbyt oryginalny, ale wykonanie bardzo przyzwoite. Mnie spodobały się ponadto te pofałdowane nieregularnie papierowe ściany, które dają efekt takiego jakby przenikania się i nieforemności wszechrzeczy. Tutaj również widać wkład pracy, bo ilość gwiazdek na wszystkich ścianach i suficie tej sali jest na pewno większa, niż liczba Polaków mieszkających w Chicago.

Drodzy czytelnicy, nie zapominajcie, że powyższa ocena tegorocznych studniówkowych dekoracji dokonana została prymitywnym i nieco topornym męskim okiem. Subtelne szczegóły, w wirze krzątających się dookoła nas uroczych maturzystek, mogły umknąć naszej uwadze. Staraliśmy się jednak być w naszych ocenach obiektywni, a was zachęcamy do zerwania z wieloletnią tradycją sączenia jadu i przyjęcia naszej krytyki z godnością. Niektóre zwyczaje zapewne warto kultywować, ale ten chyba jednak niekoniecznie.

Kończąc, życzymy wszystkim tegorocznym maturzystom udanej studniówki i sukcesów na zbliżających się egzaminach.

Grafika: Webmastering