Tre metri sopra il cielo

Dodano 2010-06-23, w dziale recenzje - archiwum

Pragnąc odpocząć po dosyć ciężkim dla mnie tygodniu, postanowiłem obejrzeć film, o którym słyszałem już nieco wcześniej od jednej z moich koleżanek. Jak się od niej dowiedziałem, film ten nie tylko zebrał bardzo wiele pozytywnych recenzji fachowców w mediach, ale chwalą go również zwykli ludzie, którzy zdecydowali się poświęcić mu swój prywatny czas. Cóż, zdecydowałem się więc i ja. Film rodem z Italii, kraju, który do tej pory kojarzył mi się prawie wyłącznie z romantycznymi historiami, lekką muzyką wpadającą w ucho, pięknymi widokami, przyjemnym ciepłem oraz mnóstwem słońca.

/pliki/zdjecia/tri1.jpg Zacznijmy jednak od początku. Film „Trzy metry nad niebem” jest ekranizacją powieści Federico Mocci z 2005 roku o tym samym tytule, której podjął się znany włoski duet reżyserski Luca Lucini i Teresa Ciabatti. Mówimy tu o książce, która zyskała we Włoszech i w wielu innych krajach Europy status najlepszego romansu ostatniego dziesięciolecia.

Główną bohaterką książki i filmu jest szesnastoletnia Babi Gervasi – nastolatka pochodząca z dobrego, włoskiego domu. Podczas imprezy, w której uczestniczy wraz ze swoją siostrą, spotyka grupę chuliganów, którzy pojawiają się tam nieproszeni, robiąc tzw. demolkę i okradając gości. Wśród nich jest Step – typ cieszący się ogromnym szacunkiem swoich kompanów, a to z racji nieprzeciętnej siły, a to znów sukcesów jakie odnosi w wyścigach motocyklowych. Nie muszę chyba dodawać, że jest także najprzystojniejszy z nich wszystkich. Babi wpada mu naturalnie w oko, choć przy pierwszej próbie nawiązania kontaktu oblewa go szampanem. Step jest wściekły. Zanosi dziewczynę do łazienki i tam urządza jej swoisty rewanż…

W międzyczasie ktoś wzywa policję. Chuligani uciekają, jednak dowiadują się, że tym, który to zrobił, jest przyjaciel Babi – Chicco. Gdy ten odwozi dziewczynę po imprezie do domu, dostrzega, że tuż za nimi podąża grupa motocyklistów, na której czele jedzie Step. Dochodzi do szarpaniny, podczas której obrywa przypadkowy mężczyzna. Poszkodowany mężczyzna oświadcza, że złoży na Stepa doniesienie na policję. To fatalna wiadomość dla tego chłopaka, bo już wcześniej za podobna bójkę dostał wyrok w zawieszeniu i każde nowe oskarżenie odwiesi mu wykonanie tej kary. Tymczasem Chicco, korzystając z zamieszania, wsiada do swojego samochodu i ucieka, a Babi zostaje skazana na łaskę Stepa i jego kompanów. Ten zachowuje się jednak zupełnie nieoczekiwanie szarmancko i odwozi dziewczynę do domu na swoim motocyklu. Kolejne wydarzenia sprawiają, że Babi coraz mocniej zadurza się w Stepie, a w kluczowym momencie potrafi nawet skłamać dla niego przed sądem.

/pliki/zdjecia/tri2.jpg W miarę upływu czasu Step i Babi stają się sobie coraz bliżsi. Wydaje się, że są ze sobą bardzo szczęśliwi, a każda chwila rozłąki jest dla nich nie do wytrzymania. Wszystko im się świetnie układa, ale pewnego dnia, jedno wydarzenie, wywraca cały ich świat do góry nogami. To, co wcześniej było dla nich szczęściem, staje się teraz cierpieniem…

W tym filmie spodobał mi się szczególnie sposób pokazywania emocji, których doświadczają młodzi ludzi. Ten realizm i ta brutalność życia. W miłości - jak i w życiu - nie wszystko układa się zawsze tak, jak byśmy tego chcieli. Chociaż zazwyczaj bardzo się staramy, to i tak często nic nie wychodzi z naszych planów. Atrakcyjność tej ekranizacji to również wstawki pełne metafor upodabniających życie do muzyki bijącej w różnych rytmach. To także nastrojowa i świetnie wkomponowana w akcję filmu włoska muzyka, która sprawia, że momentami czujemy się jeszcze mocniej związani z bohaterami. A ci „są tak szczęśliwi, że nie dotykają palcem nieba, lecz sięgają co najmniej trzy metry ponad”. Największym jednak plusem tego obrazu jest moim zdaniem nieprzewidywalność akcji oraz zakończenie. Niebanalne, niezwykle prawdziwe, ale i zaskakujące.

Grafika: