Wirtualne macierzyństwo.   

Mamy wiek kultu antykoncepcji, rok, w którym medycyna stawia kolejny milowy krok naprzód, pozwalając kobietom rodzić dzieci kiedy chcą, jak chcą i nawet, jeśli nie mogą, dobę zeszmacenia życia poczętego przez zalegalizowanie aborcji – czas osobliwy, jednym słowem. Do tego całego pakietu, świat dokłada nam kolejną atrakcję – wirtualne dziecko powstałe na drodze cyber-ciąży.

Zabawa, którą oferuje pewien portal internetowy, cieszy się popularnością od kilkunastu miesięcy i, zdaje się, nie tylko nie nudzi się użytkownikom, ale przyciąga wciąż nowych, spragnionych macierzyństwa tudzież ojcostwa użytkowników. Mówię ojcostwa, bo ogromną zaletą gry jest to, że każdy pan może zajść w ciążę, urodzić i wychować swoje dziecko. Niewiarygodne, co?

Gra składa się z trzech etapów. Pierwszy to Antykoncepcja, a więc kilkupoziomowa walka z męskimi komórkami rozrodczymi. Stawiając im czoła możesz wygrać i ZDOBYĆ tytuł ich pogromcy lub przegrać zyskując tym „boską opcję” wygrywania z nimi przez dziewięć miesięcy. Jesteś więc w ciąży.

I tu zaczyna się drugi etap - Ciąża. W twoim wirtualnym łonie rozwija się cyber-płód. Walcząc z nudnościami, możesz oglądać, jak kształtują się jego cyber-organy, rosną cyber-ząbki, słowem – jak powstaje twój cyber-dzidziuś. W międzyczasie spełniasz wszystkie podstawowe funkcje matki – chodzisz do cyber-ginekologa, płacisz cyber-alimenty (1,22 zł VAT/mc), szykujesz się do wychowywania, a więc kupujesz v-ciuszki w v-sklepie z gadżetami dla v-dzieci. Wirtualne dziecko różni się jednak troszkę od prawdziwego - ma pełną świadomość, przez co może robić swojej mamusi przeróżne psikusy. Aby temu zapobiec, masz możliwość zaaplikowania do macicy zabawki, którymi się ono zajmie, a Ty uzyskasz dodatkowe punkty za dobre macierzyństwo. Etap kończy się naturalnie porodem. W momencie rozwiązania pojawia się komunikat, że zaczynasz rodzić i telefon, z którego musisz wezwać pomoc. Zostajesz przewieziona/y do szpitala lub prywatnej kliniki, gdzie w kilka dni po porodzie w karmieniu i przewijaniu v-dziecka pomagają ci pielęgniarki. Po wyjściu – radzić musisz sobie sam.

Trzeci etap to wychowanie. Jak na razie znajdujesz się ze swoim v-niemowlakiem w szpitalu, ale już powstaje v-osiedle, gdzie będziesz mogła się przenieść i rozpocząć nowe wirtualne życie. Masz również możliwość wzięcia ślubu z innym uczestnikiem gry, by wspólnie z nim stworzyć cudowną rodzinę w sieci. Twoja wirtualna ciąża i nowy etap życia, jakim jest wychowanie v-dziecka nie może być nudne. Kiedy tylko zechcesz, wychodzisz na zakupy; do twojej dyspozycji jest kantor, sklep z używaną odzieżą i oczywiście v-sklep, gdzie znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz. W „błogosławionym” stanie możesz wziąć udział w konkursie piękności – rankingu najpiękniejszych brzemiennych mam, a po urodzeniu cyber-dziecka odwiedzić kasę chorych i bank, aby zadbać o jego przyszłość.

Jeśli gra ci się jednak znudzi, a nie chcesz zachować się niehumanitarnie, możesz oddać swoje cyber-dziecko innej v-mamie lub agencji adopcyjnej, po czym zlikwidować konto.

Cóż. Gra jak wiele. Podobna do The Sims, może bardziej skonkretyzowana. Ciekawa, awangardowa, przyciągająca, zabawna. I wcale, wcale nie mam zamiaru napisać kolejnych trzech akapitów na temat moralności biorąc ją na serio. Bo i czasu, i słów szkoda. Pozostawiam zatem konkluzję Wam, drodzy czytelnicy, domyślając się, że większość z Was raczej zachęciłam do udziału w tej grze, niż od niej odwiodłam.