Woźny nie taki groźny   

Chociaż zawsze pozostaje w cieniu osobowości nauczycieli, to jednak bez niego żadna szkoła nie mogłaby istnieć. Skromny, cierpliwy, zawsze skory do niesienia pomocy. Postać, którą nie wszyscy doceniamy, a powinniśmy, bo swoimi „niewidzialnymi” dłońmi czyni wiele dobrego dla naszej placówki. O kim mowa? Nie, nie o pani sprzątaczce, ale o panu woźnym!

Aby poznać bliżej anioła stróża naszej szkoły i dowiedzieć się czegoś więcej na jego temat, odwiedziłyśmy znany wszystkim dobrze pokoik – portiernię.

Lessser: Dzień dobry. Czy mógłby się pan przedstawić, bo choć większość uczniów świetnie pana zna, to tylko nieliczni wiedzą, jak się pan nazywa?

JG: Dzień dobry . Jan Gondek.

Lesser: Jak długo pracuje pan w naszej szkole?

JG: Ja pracuje tu od 5 lat, a drugi woźny - Józef Durda - od 10.

Lesser: Proszę nam powiedzieć, na czym polega pana praca? Co należy do obowiązków woźnego?

JG: Praca woźnego polega na pełnym zabezpieczeniu szkoły, pielęgnowaniu ogrodów oraz pilnowaniu młodzieży (śmiech).

Lesser: Lubi pan tę pracę?

JG: Oczywiście!

Lesser: A dlaczego?

JG: Niewątpliwą przyjemność sprawia mi obcowanie z młodymi ludźmi.

Lesser: Jakie plusy i minusy tego zajęcia pan dostrzega?

JG: Jak już wcześniej wspomniałem, niewątpliwym plusem tej pracy jest stały kontakt z młodzieżą, ale jak w każdej pracy, są też i minusy. Zdarzają się uczniowie, z którymi trudno się porozumieć. A praca, cóż, jest dosyć ciężka.

Lesser: A problemy z uczniami? Zostawiają nieporządek w szatniach, dokuczają?

JG: Nie, raczej nie dokuczają, ale zostawiają masę papierów, śmiecą i niszczą sprzęty szkolne.

Lesser: Czy jest coś, co chciałby pan zmienić w swojej pracy? Może jakieś szczegóły?

JG: Nie, raczej nie. Jak naprawdę lubię swoją pracę.

Lesser: Jak postrzega pan wzajemne relacje pomiędzy uczniami a innymi pracownikami tej szkoły ?

JG: Te relacje przypominają mi stosunki woźnego z uczniami, z niektórymi da się współpracować, a z innymi już nie.

Lesser: Czy ma pan jakąś pasję?

JG: Lubię majsterkować. Interesuję się także samochodami.

Lesser: Jak wspomina pan woźnego ze swoich lat szkolnych?

JG: Pamiętam, że z woźnymi miałem bardzo mały kontakt. Pracowali tylko popołudniami i wieczorami, a nas wtedy nie było już w szkole.

Lesser: Czyli w ciągu dnia nie było woźnego w szkole?

JG: Nie. Nauczyciele zajmowali się wszystkim. Woźny tylko pilnował szkoły i sprzątał, a nie tak jak teraz. Dawniej woźny był jeden, ale teraz się wszystko pozmieniało. Przedtem można było zatrudnić młodzież do sprzątania i do pracy w ogrodach.

Lesser: Co chciałby pan na koniec naszej rozmowy powiedzieć uczniom naszej szkoły?

JG: Mam tylko radę. Dbajcie o szkołę!

Lesser: Dziękujemy za rozmowę.

JG: Dziękuję.