Voy
J. polski / Historia / WOK
Ilość artykułów: 19
Lesser rzuca okiem na Konkurs Talentów
Rybosom: I już za nami. Kolejny XVII Przegląd Szkolnych Talentów stał się historią. Historią raczej smutną, gdyż z bólem serca muszę przyznać, że poziom tegorocznych prezentacji był po prostu niski. Żaden z talentów nie zachwycił mnie na tyle, abym mógł go z rozrzewnieniem kiedyś wspomnieć. Ale mam też świadomość, że łatwo to mówić, patrząc na całą imprezę z widowni.
Fabryka polonistów
Jest w liceum taki przedmiot, który nosi dumną nazwę: język polski. Przedmiot obejmujący szerokie spektrum materiału w ten czy inny sposób dotyczącego polszczyzny i mający wszechstronnie przygotować nas na różne kierunki studiów – a przynajmniej tak być powinno. Tymczasem, wobec zbliżającej się matury i szaleńczej próby porwania się na rozszerzony egzamin z polskiego, coraz bardziej frustruje mnie obowiązujący program nauczania.
Trzy oblicza szaleństwa
W dobie produkowanych taśmowo hollywoodzkich superprodukcji, sequeli, prequeli, remake’ów i quasi-remake’ów, kręconych według sprawdzonych wzorców i wyjątkowo przewidywalnych, coraz trudniej trafić na film, który zostawi nas ze szczęką na podłodze i kołaczącą się po głowie myślą: „what the fuck?” Film, który naprawdę zmusza do myślenia – i to nie w stylu: „ach, ludzie przemijają” albo „ach, miłość jest wszechmocna”. Poszukiwanie takiego dzieła w przepastnych odmętach Fabryki Snów raczej spełznie na niczym – bo nawet wolną narrację lub brak happy endu uważa się tam za wyraz ambicji. Rzućmy więc okiem do kraju, który przeciętnemu widzowi filmowo nie kojarzy się z niczym – do Węgier.
Przemyślenia mądrego człowieka
Co się dzieje z polskim hip-hopem? Przepowiednie Nasa i Kanye Westa o końcu gatunku mogą mieć sens w USA, gdzie ta muzyka istnieje od ponad 30 lat, ale w naszym kraju rap rozpędził się na dobre dopiero dekadę temu – i już dostaje zadyszki. Nie będę roztrząsał wszystkich najważniejszych tegorocznych premier – wystarczy spojrzeć na nowy album człowieka, który przed laty stał się prekursorem trueschoolu w Polsce, a dziś dotyka go ta sama przypadłość, co połowę sceny: nie potrafi wykrzesać z siebie odrobiny oryginalności. Oto Eldo i jego „Nie pytaj o nią”.
Epizod grunwaldzki
Korony drzew ulnowskiego lasu chroniły przed słonecznym żarem zastępy rycerstwa. Rozłożone szeroką ławą wojska krola Jagiełły ciągnęły się daleko ku zachodowi, aż na pola wsi Logdau. Było tu ściągnięte z olbrzymich połaci Wielkiego Księstwa bojarstwo litewskie i ruskie, były waleczne pułki smoleńskie i zaprawieni w niezliczonych bitwach zaciężni Czesi, byli okrutni a szybcy nad inszych Tatarzy, byli wreszcie poddani Korony, w całej Polszcze zebrani dla największego starcia z Zakonem, który to od dawien dawna pustoszył rubieże ościennych krain.
Dorośli czy nie?
Drodzy pełnoletni uczniowie – a także wszyscy pełnoletni in spe. Zapewne wielokrotnie słyszeliście od nauczycieli naszej szkoły, niezadowolonych z takiego czy innego waszego zachowania, że jesteście już ludźmi dorosłymi (tudzież prawie dorosłymi) i powinniście zachowywać się adekwatnie do swojego wieku. Brzmi to pięknie, logicznie, odwołuje się do poczucia odpowiedzialności i podrażnia ambicje (a przynajmniej tak w teorii powinno być), pytanie tylko: czy szkoła, żądając od nas dorosłości, sama traktuje nas jak dorosłych? Otóż – nie.
Poznańska wiksa
Oto i on – długo wyczekiwany, czwarty mixtejp bodaj najsłynniejszego producenta hip-hopowego w Polsce, od lat wraz z Peją współtworzącego poznański skład Slums Attack – Dariusza Działka vel DJ-a Decksa. Album, na którym gościnnie udzieliła się znaczna część czołówki rodzimego rapu, w tym m.in. WWO, O.S.T.R., Tede, Killaz Group, Płomień 81 i Skazani na sukcezz, wydawał się murowanym kandydatem do zajęcia poczesnego miejsca wśród najlepszych płyt roku. Czy nadzieje zostały spełnione? No cóż...
Hańba Teofila
Teofil lekko poprawił stringi. Za kurtyną szalał tłum rozpalonych kobiet, oczekujących na kolejną gwiazdę wieczoru. Striptizer wsłuchiwał się w ich radosne krzyki i czuł, jak wzbiera w nim duma.
Rzecz o tolerancji
Homoseksualizm. Temat w naszym kraju żywy od dłuższego czasu, co pewien okres (zazwyczaj z okazji kolejnych hałaśliwych parad i agresywnych kontrparad) wzbudzający falę dyskusji prowadzących donikąd. My, Polacy, nie należymy wprawdzie – jak chcą niektórzy nazbyt zacietrzewieni liberałowie – do najbardziej zacofanych światopoglądowo państw świata, ale w tej, jak i w wielu innych kwestiach, wciąż brakuje nam dystansu i zdrowego podejścia. Skąd w ogóle bierze się w nas ta uporczywa homofobia?
Bezkultura masowa
Włączamy sobie telewizor albo wchodzimy w intymny kontakt z jakimkolwiek innym przedstawicielem masmediów – z nadzieją, że dusze nasze wrażliwe napełni wkrótce boski nektar Kultury – i co otrzymujemy? Otóż ni mniej, ni więcej, tylko – gówno. Określenie to obrazowe i cokolwiek kolokwialne, ale znakomicie oddające poziom naszej umiłowanej kultury masowej (tak, tej przez małe „k”).
