Osprey
J. polski / Historia / WOS
Ilość artykułów: 51
Jak się bawić, to się bawić!
Wolne. Imprezy, półmetki, osiemnastki…. To właśnie czeka przeciętnego licealistę. Każdy człowiek, nawet ten o największych cnotach, sprowadzi to prędzej bądź później do jednego słowa – „melanż”! I tak naprawdę to nieważne jest czy ten melanż go poniesie czy uziemi. Powszechnie przecież wiadomo, że te skrajne stany są sobie bardzo bliskie.
Czy jest na świecie gorsze miejsce?
Świat jest piękny! Tyle krain, widoków... Każdy z nas ma bez wątpienia w głowie jakiś zmyślny plan odwiedzenia choćby jednego takiego niezwykłego miejsca. Niektórych grzeją Stany Zjednoczone, innych Australia, a mnie Tajlandia…. Mamy w końcu obecnie takie możliwości. Są jednak i takie miejsca, do których wyjazd może okazać się poronionym pomysłem, bo albo cię tam porwą, zgwałcą bądź zabiją, albo też zrobią ci to wszystko w dowolnej kolejności . Są bowiem i takie miejsca na ziemi, których lepiej unikać. Ja osobiście odradzam wyjazd do Iranu.
Innego końca świata nie będzie…
Zawiodłem się po raz kolejny… Szumne zapowiedzi w mediach, masowe wykupywanie konserw i piwa w marketach i mniej lub bardziej oficjalne pożegnania ze znajomymi na „fejsie”. Miało być tak pięknie... Cóż, Majowie nas oszukali. Czy to jednak znaczy, że końca świata nie będzie? Wbrew pozorom przeżyliśmy już kilka tego typu zapowiedzi i chociaż żadna do tej pory nie była aż tak nagłośniona jak ta, to i tak niedosyt czułem po wszystkich.
To tylko wojna…
Współczesny pokój na świecie jest jak lód na rzece. Z wierzchu wygląda całkiem dobrze i nic nie wskazuje na to, co może się stać. Pod warstwą sprawiającą wrażenie pozornego bezpieczeństwa, znajduje się jednak przenikliwy chłód, który próbuje się wydostać na wierzch i zniszczyć tę warstwę, która wygląda tak stabilnie. Największe pęknięcia, burzące równowagę i zagrażające bezpieczeństwu całego świata, znajdują się bez wątpienia na Bliskim Wschodzie.
Dzień, w którym wzeszło słońce
Zapowiadał się piękny dzień. Słońce oświetlało lazurowe niebo i wydobywało najdrobniejsze ciemne tony z wielkiej kurtyny okalającej świat. Trawy i krzewy skąpane w porannej rosie śmiało podnosiły się ku górze. Krople wody zgromadzone na liściach i łodygach uciekały przed słońcem, które coraz mocniej dawało o sobie znać ciepłymi promieniami. Skały były jednak nadal zimne i wilgotne. Nie wiadomo czy pamiętały jeszcze minione wydarzenia, czy zwyczajnie oddawały tylko chłód nocy.
Zacznij dzisiaj albo nigdy!
Wyjątkowi ludzie są wszędzie. Jeśli człowiekowi na czymś bardzo zależy i robi wszystko, aby spełnić związane z tym marzenia, to bez wątpienia może stać się taką właśnie postacią. Jedni wyróżniają się przez swoją działalności charytatywną, inni realizują się artystycznie, a jeszcze inni uprawiają wyczynowo sport, dając świadectwo niezwykłych możliwości ludzkiego organizmu. Taką osobą jest np. nasz kolega z „Kopernika”, Marek Gaj (aktualny wicemistrz Polski w skoku w dal), który zgodził się odpowiedzieć na kilka naszych pytań.
Feel the vibe!
Któż z nas nie słucha muzyki? Któż z nas nie odnajduję się w jakimś konkretnym gatunku? Któż z nas nie nuci pod nosem ulubionych utworów, nie zgłębia kolejnych płyt ulubionych wykonawców i nie chce jechać na ich koncert, który obiecuje wiele emocji? Myślę, że takich ludzi nie ma. Nie jestem inny. Sam słucham dużo i ubóstwiam swoją przestrzeń liryczno-emocjonalną. Drogą do spełnienia jest dla mnie jednak nie tylko słuchanie ostro katowanych przez mój mały odtwarzacz kawałków, ale też jeżdżenie na muzyczne eventy i słuchanie muzyki live. To jest bowiem prawdziwa droga do spełnienia!
Młody, zabłąkany, popełniający błędy…
Patrząc na tegoroczne premiery, nie powinniśmy narzekać na brak płodności raperów na polskiej scenie. Pezet, Diox czy Peja, to grupa raperów, w której ktoś taki jak Gruby Mielzky musi rozpychać się łokciami. Wspominając premierę projektu Donatana, nie trudno domyślić się, że Mielzky miał ze swoim krążkiem jeszcze trudniejsze zadanie. Czy podołał oczekiwaniom fanów i ma szansę przebić się z płytą „Silny jak nigdy, wku*wiony jak zwykle”?
Cygański problem Europy
Dobrze, że nie urodziłem się Cyganem… Dobrze, że nie jestem częścią tej piętnastomilionowej grupy etnicznej indyjskiego pochodzenia. Dobrze, że nie jestem prześladowany i nie muszę za murami getta jeść psów, by przetrwać. Dobrze, że nikt nie podpali mi kontenera mieszkalnego i nie wysiedlił z kraju albo z miejsca zamieszkania. Dobrze, że nie będę musiał wykraść dwunastoletniej Cyganki od jej rodziców, by mieć żonę. Dobrze, że nie dotyka mnie bezpośrednio jeden z największych problemów współczesnej Europy.
Wielka Sasha Grey w Radomiu
Te wszystkie obeliski, płyty, monumenty i inne osobliwe pomniki dziwnych ludzi to klasyka gatunku w polskich miastach. Któż z nas przechadzając się po centrum jakiegoś miasta nie minął pomnika, który stoi tam od wielu lat. Albo Powstanie Warszawskie, albo Adam Mickiewicz, albo Lech Kaczyński… Taki wachlarz pojawia się generalnie w zestawieniu tych „najpopularniejszych”. Całe szczęście, że Warszawa ma syrenkę, Kraków smoka, Gdańsk Neptuna, a Radom… chce mieć Sashę Grey!
