felietony - Archiwum
Brak czasu na miłość
Obserwując relacje panujące we współczesnych rodzinach, zastanawiam się, gdzie jest ta bliskość, te więzi międzyludzkie, które znamy z opowiadań naszych rodziców. Przed laty możliwość spędzenie całego dnia z rodzicami była dla dziecka nagrodą i zapowiadała wspaniałą zabawę, a dziś postrzegana jest bardziej jako kara.
Tchórz
Czasem tak mam, że za dużo myślę. Wieczorem, gdy jestem sama i nie mam nic do roboty. Gdy lekcje już odrobione, pokój posprzątany, kot nakarmiony. Myślę, analizuję, planuję. I wtedy w żołądku pojawia się potężna bryła lodu. Jestem cholernym tchórzem. Boję się życia, przyszłości. Boję się, że nie będę żyła tak, jak tego chcę. Że wszystkie moje, pożal się Boże, marzenia, wezmą w łeb. Że wcale nie będę tłumaczem, przewodnikiem, dziennikarzem - nauczycielem chociażby.
(Nie)przyjaźń?!
Co w dzisiejszych czasach znaczy przyjaźń? Może najpierw zadajmy sobie pytanie, czy ona w ogóle istnieje? Wielu twierdzi, że tak, ale niestety nie zawsze jest ona taka, jaka być powinna. Przyjaźń to wzajemne zrozumienie, lojalność i szczerość, a to jak wszyscy dobrze wiemy towar dziś niezwykle deficytowy. Młodzi ludzie nazywają często „przyjaźnią” to coś, co ich łączy i co czują do drugiej osoby już po kilku tygodniach powierzchownej znajomości.
Wielka Sasha Grey w Radomiu
Te wszystkie obeliski, płyty, monumenty i inne osobliwe pomniki dziwnych ludzi to klasyka gatunku w polskich miastach. Któż z nas przechadzając się po centrum jakiegoś miasta nie minął pomnika, który stoi tam od wielu lat. Albo Powstanie Warszawskie, albo Adam Mickiewicz, albo Lech Kaczyński… Taki wachlarz pojawia się generalnie w zestawieniu tych „najpopularniejszych”. Całe szczęście, że Warszawa ma syrenkę, Kraków smoka, Gdańsk Neptuna, a Radom… chce mieć Sashę Grey!
Niesmak jasnogórski
Jako że katoliczką jestem (nawet dość praktykującą!), zabytki wszelkiej maści podziwiać lubię, a historia naszego kraju nie jest mi obca, postanowiłam ostatnio wybrać się ze swoją rodziną do Częstochowy. I… srodze się zawiodłam. Najpierw wjazd i parking. Na tymże miejsc było, delikatnie mówiąc, nie za wiele. Po jakichś dwudziestu minutach udało nam się jednak w miarę wygodnie zaparkować i niezrażeni tą niedogodnością ruszyliśmy żwawym krokiem w kierunku murów klasztoru.
Konserwatywni czy proeuropejscy?
Czym jest małżeństwo? Według tradycji (nie tylko chrześcijańskiej), to związek kobiety i mężczyzny, którego podstawową funkcją jest prokreacja i wychowanie dzieci. Są rodzice, są i dzieci… taki modelowy wizerunek. Ale czy taki właśnie obraz rodziny trochę się nam już nie przyjadł? Setki lat nikomu nie przeszkadzał, nikogo nie irytował, ale my, współcześni, koniecznie chcemy wywrócić wszystko do góry nogami. Świat zmienił się w ostatnich latach radykalnie, dlaczego więc model rodziny nie miałby także ulec zmianie?
Trzecia płeć – „to”?
Skandynawia. Moim zdaniem to jeden z nudniejszych regionów świata, ale też i jeden z tych najbardziej rozwiniętych i światłych. Olbrzymia tolerancja i świadomość społeczeństwa pozwalają mu na unikanie większości problemów spędzających sen z powiek innym regionom Starego Kontynentu (nie licząc ostatniej masakry Breivika). Ale może właśnie to sprawia, że Skandynawowie tworzą sobie własne, nieco enigmatyczne problemy. Na przykład ich niedawny pomysł… wyeliminowania płci.
Odczepcie się od celibatu!
Celibat (łac. caelebs – bez żony, samotny). Pojęcie towarzyszące Kościołowi i kapłanom od bardzo wielu lat. Praktykowany w wielu religiach przez kapłanów, zakonników i mnichów. Obiekt licznych, gorących dyskusji i sporów. Jedni uważają, że jest potrzebny, inni zaś, że to idiotyczny zakaz łamiący prawa natury, który absolutnie powinien zostać zlikwidowany. Skrajni antagoniści uważają nawet, że to główna przyczyna wszelkiego zła w Kościele. Jaka jest prawda? Moim zdaniem problem ten bierze się głównie stąd, że człowiek zna tylko dwie koncepcje życia: samotność albo „bycie z kimś”.
Ojciec Chrzestny: Apokalipsa
Uroczystość Apostołów Piotra i Pawła. W kościele byłem, pomodliłem się, do domu grzecznie wróciłem. I wtedy naszła mnie taka refleksja. Szkoda, że nie wszyscy nasi pasterze dają swym owieczkom dobry przykład i pokazują, jak te powinny żyć. Niektórzy mówią, że ryba psuje się od głowy i coś w tym chyba jest. A jeśli chodzi o polski Kościół to takie głowy są co najmniej cztery.
Grand Theft Auto, czyli jak wychować brutala
Rozrywka i spędzanie wolnego czasu z biegiem lat ewoluuje. Od zarania dziejów człowiek szukał prostego i skutecznego sposobu na to, by wyrzuć z siebie złe emocje, wyładować się i rozwijać w trakcie zabawy. Ostatnimi laty to właśnie gry komputerowe przejęły sporą część świata rozrywki. Jedną z serii takich gier jest wspomniane prze mnie w tytule Grand Theft Auto. Któż z nas nie słyszał o GTA?! Przecież to seria gier wszechczasów, które odmieniły losy wielu ludzi…. W końcu cały świat jest grą.
Miłość do buzi z okładki
Okres dojrzewania to jeden z najbardziej pasjonujących momentów w rozwoju człowieka, który ma niebagatelny wpływ na pozostałe etapy życia. W tym okresie zmienia się nie tylko ciało, ale i psychika. Budzi się potrzeba miłości i bliskości. Wiele osób przeżywa wtedy swoje pierwsze fascynacje i zauroczenia. Potencjalne obiekty westchnień w najbliższym otoczeniu nie odpowiadają jednak wyśnionym ideałom i zaczyna się poszukiwanie kogoś (najczęściej poza zasięgiem), kto mógłby te oczekiwania spełnić.
Moda na Jezusa
Jezus w koronie ze steków. Jezus z wąsem Stalina i w mundurze SS. Jezus błogosławiący prostytutki i ten z pizzą zamiast chleba spożytego w wieczerniku. Jezus obżerający się frytkami, otoczony kręgiem dziecięcych półtuszy made in McDonald's. Jezus przyłapany na gorących igraszkach z mężczyzną, ale też ten umiejący zabawić się w samotności. Jezus w sosie własnym? Zdaje się, że zdradzony przez niewiernego Judasza brunet stał się dziś kolejną ikoną świata popkultury. I co gorsza - jak każdej inna gwieździe, która poczuła jego smak - nie spieszy mu się za bardzo, aby go opuścić...
Co jest moim powołaniem?
Czy to, czego uczymy się w szkole, rzeczywiście przyda nam się w życiu? Pewnie nie, ale kiedy nam nie idzie, to bombardowani jesteśmy ze wszystkich stron tekstami w stylu: „Tylko ludzie wykształceni osiągają w życiu to, czego chcą”, „Ucz się, bo od tego zależy twoja przyszłość!”. Ale czy kogoś, kto regularnie uczęszcza na zajęcia i dostaje dobre oceny można nazwać osobą wykształconą? Czy o kimś takim można powiedzieć, że jest panem swojej przyszłości? Ograniczenie pojęcia „nauka” czy „wykształcenie” do murów instytucji edukacyjnych jest moim zdaniem błędem.
Emocjonujące popołudnia
Powrót do domu, to zazwyczaj przyjemne wydarzenie. Myślisz wtedy o odpoczynku, o ciepłym obiedzie, który czeka na stole i o tych wszystkich błahych sprawach, o których w szkole nie miałeś czasu pomyśleć. Niektórzy myślą jeszcze o czekającej ich tego dnia kolejnej podróży autobusem! Kilka miesięcy temu próbowałem przybliżyć wam klimat emocjonujących poranków, jakich my, dojeżdżający, doświadczamy każdego dnia, a dziś mam zamiar przybliżyć wam klimat naszych powrotów do domu. Zacznijmy jednak od początku…
Euro refleksje
Popularny na fejsbuku FAKTOID przygotował świetną okładkę. Widzimy na niej Magdę Gessler, która zachęca piłkarzy, aby zrobili z Rosjan pierogi. Po nie do końca udanej greckiej sałatce, były to życzenia dla wielu zbyt wygórowane. Ba, znaczna część kibiców sugerowała, że Rosjanie nas po prostu rozgromią. Tymczasem byliśmy świadkami pięknego spotkania, w którym Polacy byli lepsi. A to bracia Moskale czuli się jak na czeskim filmie.
Z tej dzisiejszej młodzieży, to nic dobrego nie będzie!
Ta dzisiejsza młodzież, to taka jakaś niewychowana, starszemu człowiekowi to nawet miejsca w autobusie nie ustąpi. Jest coraz gorsza, całkowicie zdemoralizowana, my tacy nie byliśmy. Ci młodzi ludzie, to tylko piją, palą, ćpają i nawet Boga się nie boją!
Ignorantka czy świadoma prowokatorka?
Okres II wojny światowej i powojennych losów naszego kraju to czuły punkt każdego Polaka. Nic nie denerwuje i nie oburza nas tak bardzo, jak mylenie faktów i oskarżanie nas o kolaborację z nazistami, antysemityzm itd. Nic więc dziwnego, że ostatnia wpadka prezydenta Baracka Obamy ("polskie obozy śmierci") wywołała międzynarodowy skandal. Jednak prezydent USA do błędu się przyznał i we właściwy dyplomacie sposób przeprosił. Nie wszyscy Amerykanie uważają jednak, że miał za co przepraszać. Jedną z takich właśnie osób jest dziennikarka kilku bardzo poczytnych za oceanem gazet, Debbie Schlussel .
Złamanie granicy sacrum?
Co kraj, to obyczaj. Narodowe tańce, muzyka, dyscypliny sportowe i oczywiście przysmaki. Żabie udka, delikatne sushi, wykwintne owoce morza, pizza, ale i nasza swojska kiełbasa. Smakołyki - do wyboru, do koloru. Z tych niecodziennych warto wymienić tarantule z Kambodży, ryby fugu z Japonii (uważane za śmiercionośne), ortolany z Francji (śpiewające ptaki na wymarciu), a także krokodyle (smakujące podobno jak kurczaki), czy też małpy i psy. O gustach się podobno nie dyskutuje, ale ja wejdę jednak z nimi w polemikę. No bo są chyba jakieś granice? Rozumiem zjadanie zwierząt, ale… ludzi?!
Ojciec Chrzestny: Genesis
Właśnie wróciłem z mszy i muszę napisać, że było bardzo fajnie. Mamy w parafii miłych księży, którzy chętnie pomagają swoim parafianom zarówno w sprawach świeckich jak i duchowych. Myślę, że w naszym kraju wielu jest takich księży z powołania, którzy z ochotą i zaangażowaniem głoszą Prawdę Bożą, ale wydarzenia, jakie rozegrały się na przestrzeni ostatnich dwóch dekad, kazały mi tego niedzielnego popołudnia zasiąść przed komputerem i zacząć rytmicznie stukać w klawiaturę. Możecie mnie ubiczować, nawet na sposób rzymski, ale com napisał, napisałem.
Bez tytułu
Nareszcie. Po ciągnącej się w nieskończoność walce z niespotykanym nigdzie indziej w aż tak wysokim stopniu lenistwie, popełniłem coś, czego robić raczej nie lubię. Bez ponagleń ze strony prowadzącego pismo, za to z nałogowo powtarzanym w tle „Sacrifice” Björk, kubkiem gorącej herbaty i nie dającymi mi wytchnienia znajomymi, dla których konferencje na jednym z internetowych komunikatorów stały się nieodzowną składową ciepłych, majowych wieczorów. Tak naprawdę, to nadal nie wiem, czym mam zapełnić tę wypełnioną tysiącami małych, bielusieńkich pikseli wirtualną kartkę papieru.
